3110398623

W zależności od źródła pochodzenia (każdy gatunek a nawet szczep ma nieco inny zestaw wielocukrów), polisacharydy różnią się strukturą chemiczną, masą cząsteczkową oraz sposobem i liczbą odgałęzień łańcuchów bocznych, co wpływa na ich aktywność biologiczną. [15-18].

Właściwości przeciwnowotworowe polisacharydów zależą od:

■    składu cukrów

Właściwości przeciwnowotworowe zostały wykazane dla polisacharydów należących do hetero - P-glukanów [19], heteroglikanów [20], kompleksów p-glukan białko [21], a-manno-P-glukany, kompleksy a-glukan-białko [19] oraz kompleksy białko-heteroglikany [22, 23],

■    masy cząsteczkowej

Glukany o wyższej masie cząsteczkowej wydają się być bardziej skuteczne niż te o małej masie cząsteczkowej [8- 10, 13].

■    rozpuszczalności w wodzie

Z reguły, większą aktywność wykazują polisacharydy rozpuszczalne w wodzie [24].

■    sposobu połączenia cząsteczek cukrów

Wykazano, że właściwości przeciwnowotworowe posiadają glukany, w których łańcuch główny złożony jest z reszt glukozowych połączonych wiązaniami P-(l —*-3) glikozydowymi, a dodatkowo występują rozgałęzienia utworzone przez wiązania P-(l—»6) glikozydowe. P-glukany posiadające głównie wiązania p-(l—*6) glikozydowe charakteryzują się mniejszą aktywnością [8-10].

■    struktury trzeciorzędowej

Wykazano, że zniszczenie struktury trzeciorzędowej polisacharydów poprzez denaturację, znacznie obniża lub całkowicie znosi ich aktywność biologiczną [25-27].

■    sposobu i liczby odgałęzień łańcuchów bocznych

Wykazano, że najwyższą aktywnością charakteryzują się polisacharydy ze stopniem odgałęzienia w zakresie 0,20-0,33 w stosunku do masy cząsteczkowej [16, 17, 28, 29].

■    obecności innych podstawników

Na właściwości przeciwnowotworowe korzystnie wpływa obecność innych cukrów np. galaktozy, mannozy, fruktozy, ksylozy czy arabinozy. Dodatkowo, aktywność przeciwnowotworową nasila obecność białka [13].

■    modyfikacji chemicznych

Aktywność przeciwnowotworową polisacharydów można zwiększyć poprzez chemiczne modyfikacje mające na celu zwiększenie ich rozpuszczalności w wodzie i zdolności do przenikania przez ściany jelita po ich doustnym podaniu. Najczęściej stosowane modyfikacje to degradacja Smitha (hydroliza utleniająco-redukująca), aktywacja metodą formolizy czy karboksymetylacji [8, 9, 23, 30-33].

Najpopularniejsze preparaty przeciwnowotworowe pozyskiwane z Podstawczaków