Image001901

10

ny mamy gorących wielbicieli Chrystusa, jak żona Rachela, jej brat Jan, z drugiej zaś strony Saduceuszy, darzących Go zimną pogardą i nienawiścią. Judasz stanął w połowie drogi zgodnie z chwiejnym swym charakterem, wbrew przestrodze: bądźcie zimni albo gorący. Zona, przejrzawszy duszę Judasza, zrozumiała, że wszedł na drogę pochyłą, wiodącą go ku katastrofie, więc wzywa go, by wrócił do Nazaretu.

Judasz nie słucha żony, lecz idzie z Chrystusem. Katastrofa w dramacie wynika ze współdziałania charakteru i sytuacji. Judasz, wątpiąc w wszechpotęgę Chrystusa, nie może się równocześnie oprzeć pokusie, że może jednak zrobi na tej drodze życiową karierę. Nie będąc w stanie zbliżyć się duchowo do Chrystusa, pragnie Go wciągnąć na poziom swego politycznego ku-glarstwa, spekuluje na psychologii tłumu, służy sprytem, przebiegłością i kłamstwem.

Judasz, nędzarz, któremu się uśmiecha zmiana losu, uznaje tylko cele ziemskie, polityczne Królestwo Chrystusa, i widzi dwie drogi; rewolucję, rzeź bogatych, albo otumanienie tłumów. Jest więc kuglarzem politycznym, a posługując się przebiegłością, zapomina, że ten, kto zastawia sidła, sam łatwo w nie wpada. Akcję więc dramatu stanowi polityczna intryga Judasza, pragnącego ułatwić Chrystusowi zdobycie tronu ży-