Image002101

12

niżenia, więc decyduje się pójść z Chrystusem.

W akcie drugim widzimy już pielgrzymów blisko miasta. Judasz, pełen ożywienia, zapału, energii, przygotowuje tryumfalny wjazd Chrystusa, a w rozgorączkowanej wyobraźni widzi już niedaleki przewrót. Dzielnie pomagają mu w tym szpiedzy. U bramy miasta zlecili zebrać się licznej rzeszy kalek, by ich Chrystus uzdrowił i dał dowód oczywisty, że jest Mesjaszem. Przygotowali również płaszcz purpurowy dla przyszłego króla. Szpiegom chodzi o to, by Chrystus, jako król, mógł być przestępcą wobec Rzymian, jako Mesjasz zaś przeciw zakonowi. Akt kończy się prognostykiem, bo płaszcz "pada na Judasza, a Rachel widzi w nim krew.

W akcie trzecim oglądamy klęskę. Wybucha gniew ludu, oszukanego przez obietnice Judasza i podżeganego przez Saduceuszy. Judasz przerażony ruiną swego dzieła upada na duchu, a jego lęk wyzyskują szpiedzy i radzą mu szukać ucieczki w upokorzeniu się przed kapłanami. Druga odsłona tego aktu nie ma już znaczenia dynamicznego, nie posuwa akcji, lecz wyjaśnia tylko bliżej naturę dokonanego zwrotu duchowego Judasza. Tu właśnie Rachel przytacza znamienne słowa:

Bądźmy gorący albo zimni.

Judasz nie wierzy więcej w ziemskie panowanie