Image003901

Wszak w naszej szczęsnej ustroni,

Gdzie mądrość włada i cnota.

Gdy złości wstępu się wzbroni,

Pomyślność tylko ma wrota.

Chór.

Zawsze nasz Warsz.’. (tat) wspaniały |_.'. (mular) skiej dosięga chwały!

Zaszczyćmy □(lożę) wspaniałą,

Ozdobę naszego Wsch.\ (odu),

Budo.', (wnika) Swi.\ (ata) chwałą,

Miłością ludzkiego rodu.

Chór.

Niech z chlubą Warsz.'. (tat) wspaniały |_ .'. (mular) skiej dosięga chwały!

A jeżeli smutna sprzeczność Stanie opak naszej pracy,

Widząc niezgody konieczność,

Niech się kochają POLACY!

Chór.

Niech ciągle Warsz.'. (tat) wspaniały |_.'. (mular) skiej dosięga chwały.

W lożach polskich był cały szereg poetów, jak Kniażnin, Koźmian, Brodziński, Osiński, Dmuszewski i inni, którzy tworzyli pieśni masońskie. Okolicznościowe wiersze lożowe pisali również bracia nieobdarzeni talentem poetyckim. Do tego ostatniego rodzaju utworów należy bezimienna Pieśń, dopiero co przytoczona przeze mnie.

2. POŻEGNANIE BRACI URMOWSKIEGO I MORYKONIEGO.

Jedną z najwybitniejszych osobistości z członków loży Wolność Odzyskana był bez wątpienia Klemens Urmowski. Na stanowisku sędziego Trybunału Cywilnego w departamencie lubelskim okazał duże zdolności prawnicze, które wyniosły go następnie na prokuratora generalnego całego Królestwa i profesora Uniwersytetu Warszawskiego. Lecz Urmowski znajdował też czas na prace literackie. W 1815 wydał Almanach Lubelski, pierwszy almanach czyli noworocznik polski, w którym pomieścił utwory swego przyjaciela Józefa Sygierta. Urmowski podał myśl swemu koledze lożowemu, właścicielowi drukarni w Lublinie, Janowi Karolowi Pruskiemu, wydawania pisma gospodarczego.

23