Image005601

KAIR

nakształt europejskich. Jesteśmy teraz w Muski, tak nazwanym mieście Franków. Tutaj rój kapeluszów. Najwięcej Greków, Włochów i Maltańczyków. Twarze zbójeckie, oszustowslde! Przyjemniejsze już od nich fanatyckie wejrzenia dzikiego Abdalli!

Lecz i tu także można spotkać czasem uczciwą fizjognomją jakiego starego francuskiego instruktora, doktora lub nawet i aptekarza.

Kiedyśmy wspomnieli o aptekarzach, otóż właśnie elegancka apteka, w której siedzi zamyślony, trzydziesto-letni wysmukły młodzieniec, blady, z złotą niewielką brodą i w ciemnym mamluckim stroju. Ktoby, przechodząc śpiesznie tędy, rzucił nań przypadkowo okiem, wziąłby go może za Lewantynalub Turka; słowem za pospolitego aptekarza. A jednak bardzoby się pomylił, gdyż pan Martin, ma także swoje znaczenie! Pod tym wschodnim strojem, jest to jeden z cymesów reprezentujących Europejczyków w tem mieście.

Młody Francuz bardzo zdatny i rozsądny (co ostatnie nie cechuje wszystkich młodych i zdatnych Francuzów tego wieku), wstępując bez wstydu w stan swego ojca, nauczył się farmakopei i zaczął praktykować w Algierze, a od kilku lat przybył w te strony. Jak większa część młodych Francuzów dzisiejszego wieku, sceptyk, filozof epikurejslu, rzucił on się z duszą i ciałem, w słodycze lubieżności wschodnich. Zna Kair, Arabów i Arab ki, lepiej od wielu co o nich dzieła piszą¹; przy tem jego apteka jest schadzką

45

1

nieprzymawiając sobie samemu.