image89 (8)

Skonstruowano różne modele kolumn przyściennych działających na opisanej zasadzie.

Ćwiczenia z oporem przy zastosowaniu kolumny przyściennej prowadzi się następująco: dobiera się pozycję wyjściową odpowiednią dla ćwiczenia danej grupy mięśni. Na ćwiczony odcinek ciała zakłada się mankiet, który łączy się z linką biegnącą przez bloczek kierunkowy umocowany na właściwej dla ćwiczenia wysokości oraz przez dwa bloczki stałe. Drugi koniec linki jest połączony z ciężarem poruszającym się w prowadnicy. Długość linki reguluje się tak, aby w pozycji wyjściowej do ćwiczeń ciężar spoczywał na podstawie kolumny. Ma to na celu umożliwienie mięśniom rozluźnienia i wypoczynku po wykonanym ruchu.

Gdy nie' ma kolumny przyściennej, ćwiczenia czynne z oporem można wykonywać przymocowując na szczeblach drabinki odpowiednio skonstruowane bloczki.

Ciężary nie podłączone do bloczków można trzymać w rękach lub przymocowywać je do kończyn pasami albo za pomocą innych uchwytów. Pozycje wyjściowe i ruchy są takie same, jak przy opisanych niżej ćwiczeniach wykonywanych przy użyciu kolumny przyściennej.

Ćwiczenia z oporem przy użyciu sprężyn wykonuje się w takich samych pozycjach wyjściowych jak ćwiczenia przy użyciu zestawu ciężarkowo-blocz-kowego. Sprężyn używa się obecnie coraz rzadziej. Zasadniczą przyczyną tego jest trudność dobrania wymiernego oporu dla aktualnej siły mięśni. Używając sprężyn należy dobrać odpowiednie tempo wykonywania ruchów, ponieważ rozciągnięta sprężyna wraca gwałtownie do swojej długości wyjściowej.

Substancje elastyczne i dające się modelować mają zastosowanie w stwarzaniu oporu dla mięśni rąk.

Środowisko wodne daje również możność prowadzenia ćwiczeń z oporem. Wielkość oporu można regulować przez szybkość wykonywania ruchu lub przez użycie sprzętu pomocniczego, takiego jak: płetwy założone na kończyny górne lub dolne albo rakietki do tenisa stołowego trzymane w ręce w czasie ruchu.

Najlepszym z wymienionych sposobów jest opór stwarzany ręką kinezyte-rapeuty, który może go dawkować odpowiednio do fazy ruchu. Wykonywanie ćwiczeń czynnych z oporem przy współudziale kinezyterapeuty nie zawsze jest jednak możliwe ze względu na szczupłość kadr specjalistów leczenia ruchem. Chorzy ćwiczą więc przeważnie przy Użyciu zestawu ciężarkowo-bloczkowego, ciężarków trzymanych w rękach, a kinezyterapeuta stwarza opór własną ręką tylko podczas ćwiczeń ruchów w stawach rąk i stóp.

Podobnie jak w ćwiczeniach czynnych w odciążeniu z oporem (str. 78), również i w ćwiczeniach czynnych z oporem istotną rolę odgrywa prawidłowe umieszczenie bloczka kierunkowego. Powinien on być tak umocowany, aby w chwili wykonania ^x/2 zakresu ruchu w stawie linka łącząca mankiet z bloczkiem kierunkowym przebiegała prostopadle do długiej osi ćwiczonego odcinka ciała.

W ćwiczeniach czynnych z oporem podzieliliśmy również pełny zakres bardzo obszernych ruchów na dwa sektory (sektor I i II) dobierając umiejscowienie bloczka kierunkowego oddzielnie dla każdego sektora.

Przytaczamy niżej przykłady ćwiczeń czynnych z oporem wykonywanych przy użyciu kolumny przyściennej, ciężarków lub woreczków z piaskiem nazywanych dalej „przyborami” oraz przy współudziale kinezyterapeuty.

94