135
W przewodach z użyciem Nb3Sn jako materiału nadprzewodzącego, jedynie niewielka część przekroju czynnego przewodu jest nadprzewodząca. Mimo to, dzięki dużej krytycznej gęstości prądu w Nb3Sn, średnia gęstość prądu w przewodzie może być znacznie większa niż w przypadku użycia stopu Nb-Zr.
Tablica 2.90-1
Parametry krytyczne niektórych nadprzewodników II rodzaju [47,50]
Nadprzewodnik |
Tt,K (przy B = 0) |
Bk. T (przy T = 0) |
NbxSnyGez |
23,6 | |
Nb,Ge |
23,2 |
36 |
Nb,Al,)!tGe02 |
20,7 |
40 |
Nb,Ga |
20 |
30 |
Nb,Al |
18,4 |
32,4 |
Nb,Sn |
18,0 |
24,5 |
V,Si |
17 |
24,5 |
V,Ga |
14,5 |
20,8 |
Nb-Zr |
10,8 |
12 |
Nb-Ti |
10 |
13 |
Nb |
9,2 |
0,2 |
2.91. Technologia nowych, coraz to lepszych materiałów nadprzewodzących rozwija się bardzo szybko.
W latach 80-tych uzyskano materiały nadprzewodzące, których temperatury krytyczne leżą powyżej 20 K. Było to przekroczenie pewnego progu jakościowego, gdyż umożliwiło pracę tych materiałów w temperaturach ciekłego wodoru. Są to materiały: Nb3Al0gGe02 oraz Nb3Ge.
Prowadzi się intensywne prace nad znalezieniem nadprzewodników tzw. wysokotemperaturowych. Umownie nazwano tak materiały zachowujące nadprzewodnictwo w temperaturze ciekłego azotu (77 K). Marzeniem badaczy jest odkrycie substancji pozostających nadprzewodnikami w temperaturze pokojowej, a więc nie wymagających żadnego chłodzenia.
Obserwuje się powolny, ale stały postęp w odkrywaniu substancji o coraz to wyższych temperaturach krytycznych (rys. 2.91-1). Średni postęp w zwiększaniu Tk oceniano w latach 70-tych na 1 K na 3-4 lata.
W końcu lat 80-tych nastąpiło znaczne przyśpieszenie w uzyskiwaniu nowych materiałów nadprzewodzących. W laboratoriach IBM uzyskano w 1987 roku zjawisko nadprzewodnictwa w tlenku lantanowo-barowo-miedziowym, przy temp. 35 K. Rekordzistą jest uzyskany niedawno tlenek talowo-barowo-wapniowo-miedziowy (TLjBaj03200,007), zachowujący własności nadprzewodzące do temp. 127 K. Najbardziej znanym i badanym w laboratoriach jest tlenek itrowo-barowo-miedziowy (YBajCujO.^ o temperaturze krytycznej 92 K. Własności mechaniczne tych tlenków są najbliższe własnościom ceramików: są one twarde, kruche i trudne w obróbce.