img019 (66)

Opór przemieszczania zwału urobku określa się zależnością

W_z= Jqfi cos (5 kN    (28)

dzie

J — pojemność lemiesza, m^:!, q — jednostkowy ciężar usypowy, kN/m⁵,

fi — współczynnik oporu przemieszczania gruntu po gruncie, kN/kN.

Rys. S. Wielkości charakterystyczne odspajanego wióra

Wszystkie obliczenia prowadzi się dla maksymalnej pojemności lemiesza, co odpowiada końcowej fazie skrawania. Przyjmując, że pochylenie stoku zwału jest równe kątowi stoku naturalnego i bliskie kąta tarcia wewnętrznego, objętość lemiesza oblicza się wg wzoru

H^B

2 tg

W obliczeniach można z dostatecznym przybliżeniem przyjąć, że długość pryzmy zwału jest równa długości lemiesza. Jednak juk wykazały pomiary, objętość pryzmy zmienia się w.zależności od stosunku wysokości pryzmy H do jej długości B. Im. większy jest ten stosunek, tym mniejsza objętość pryzmy. W rzeczywistości objętość pryzmy zwału,wynosi

&b«)

gdzie k₁ oznacza współczynnik zależny od stosunku —- wg rys. 9.

B

Opór podnoszenia gruntu po lemieszu W_vl określa się wg rys. 10 jako opór tarcia gruntu o lemiesz

W_?1 = Pf₂ cos a cos (5 kN    (29j

^UZiitr

fz — współczynnik tarcia gruntu o stal,

P — składowa normalna nacisku gruntu na lemiesz,

P =₍ Jq cos a    f3°J

czyli    W_pl = Jqj₂ cos² a cos {3    f

Opór prżemieśżcźania gruntu wzdłuż lemiesza powstaje przy skośnym ustawieniu .lemiesza wskutek tarcia przesuwającego się wzdłuż lemiesza gruntu ó Femiesz i ó podłoże