img04001 djvu

M)

czucia narodowego i siwo rżeniu naszej narodowej literatury.

Na tym właściwie trzeba skończyć. Ale zapyta ktoś jeszcze o aktualizację? Zdaje mi się, że szczegółowa odpowiedź jest niepotrzebna. Ho w tych czterech punktach, z których żaden nie sprzecza się z drugim, leży właściwie także przed nami aktualny program kulturalny na dzisiaj, i na najbliższą przyszłość! Program, który przez szkolę i liauczycieli-polonislów ma iść w społeczeństwo. Poczyniłbym w nim tylko drobne zmiany. Silniej podkreśliłbym punkt pierwszy jako remedium na chorobę epoki: zwielokrotnić i upowszechnić nasze życie duchowe. W punkcie drugim „europeizację" musi mocarstwowa Polska zastąpić przez „świato-\vość“, tj. dorównanie w kulturze wszystkiemu temu, co na święcie jest najlepsze. Przy punkcie trzecim:    u n o w o c z e ś n i e n i e, najsk wapliwiej,

a nieraz tak fałszywie dzisiaj realizowanym, przestrzegłbym przed przesadą i przed zapominaniem o przeszłości. Wreszcie w punkcie czwartym: unarodowienie, zaproponowałbym akcent silniejszy, jak najsilniejszy — ale bez powrotu do średniowiecza i jeszcze dalej wstecz.