img08601 djvu

Całowałem łańcuchy, w które byłem kuty.

Znalazłszy pod gładkością, przysady, narowy,

Już wolny, do berlińskiej równam ją budowy,

Na której przodne ściany nic się nie oszczędza: Piękny pozór: cóż wewnątrz? troski, kłopot, nędza.

Inakszc są Powązki: doinck wielce miły,

Wart, by go lepsze rymy od mych uwieczniły.

Jego niewinna zdrada zadumienie czyni,

Wierzch podobien do chaty, środek do świątyni.

W tak-owym przebywała Baucys z Filemonem,

Stałą grzani miłością, równym wzięci zgonem,

Za których cnotę wielką i niepospolitą,

Król niebios w pałac zmienił szopkę trzciną krytą.. Tu mieszkają z cnót tylko tym podobni wiele,

I bóstwa i ludzkości oboje czciciele.

Ilimenu wstęgą z wujem siestrzanka złączona,

Dwie gałązki wynikłe z szczepu Jagielona.

Godnej niecić, i krwawe zdolnej śmierzyć wojny,

Tu poznać Izabelli gust i humor hojny!

Pod kunsztowną rozrywką ukryta nauka,

Jej to jest wynalazek, jej przemysłu sztuka.

Są, którym łza się toczy, tłoczona uciechą,

Nad zbratanym dostatkiem z ubożuchną strzechą.

Na wspaniałych ruinach wyniesione płoty,

Ku przezornej baczności dodają ochoty.

A z tych przystosowanie wyciągnione znaków,

Korzy dumę bogatych, cieszy nieboraków.

Tak jest, szczęścia kołowrot rzutem leci różnym, Ten był wczoraj hołyszem, dziś jest kniaziem możnym; Żywi się, kopiąc miny, poprawiając dachów,

W prostym ciągu potomstwo Emilich i Grachów. Ktoby rozmyślać umiał, lepszym się tu sprawi,

Kto nie umie, przynajmniej roskosznie się bawi.