Teraz wybierzcie z grupy partnera, z którym chcecie porozmawiać o swo. ich zapisanych błędach...
Nie starajcie się usprawiedliwiać, wyjaśniać, lecz traktujcie je jako fakty i opowiedzcie o sytuacjach, w których te błędy popełniacie. Macie na tę ro?. mowę 8 minut...
Teraz przerwijcie rozmowę i zbierzcie się w kole...
Chciałbym, żeby każdy wybrał jeden ze swoich trzech błędów, i powiedział głośno:
WYMIENIĘ WAM JEDEN Z MOICH BŁĘDÓW...
(np. jestem czasem skąpy),
I MIMO TO JESTEM W PORZĄDKU, TAKI JAKI JESTEM.
Następne zdanie każdy powie w takiej formie. Zapiszę je na dużym arkuszu papieru, żebyście je mieli stale przed oczyma i nie zapomnieli go. Gdy jeden z was je wypowie, cała grupa powtórzy jego wypowiedź, mówiąc:
TY... (jesteś czasem skąpy)
I MIMO TO JESTEŚ W PORZĄDKU, TAKI JAKI JESTEŚ.
Potem kolej na następne dziecko.
Czy zrozumieliście, jak zabawa przebiega?...
Teraz zacznę sam, po mnie kolej na mojego sąsiada z lewej, potem na jego sąsiada z lewej i tak dalej...
O Czy było mi łatwo czy trudno rozmawiać z innymi dziećmi o moich słabościach?
O Co odczuwałem, gdy głośno przed całą grupą mówiłem swoje dwa zdania?
O Co odczuwałem, gdy grupa powtarzała po mnie moje dwa zdania?
O Co mogę/chcę zrobić, żeby tego ważnego zdania: „Jestem w porządku, taki jaki jestem” nie zapomnieć?
O Jak się teraz czuję?
Jest to bardzo skuteczna i mocna zabawa. Z reguły prowadzący powinien w niej uczestniczyć. Przede wszystkim w drugiej części eksperymentu, jego udział jest bardzo znaczący.
(K. W. Vopel)
Dzieci mogą sobie uświadomić, u którego z członków grupy stwierdzają bardzo silne pokrewieństwo psychiczne lub odczuwają wielki psychiczny kontrast. Poprzez wymianę danych w grupie dzieci otrzymują informacje zwrotne o tym, jak są przez innych postrzegane. Z dyskusji oceniającej może wyłonić się realistyczna samoocena i korekta obrazu innego dziecka.
® UCZESTNICY
Od 12 lat. Wielkość grupy dowolna. Warunkiem jest znajomość dzieci zabaw interakcyjnych.
CZAS TRWANIA Około 25 minut.
Dla każdego dziecka dwie kartki i ołówek.
Chciałbym z wami wypróbować zabawę, która nazywa się „Podobieństwa ' ł i różnice”. Sądzę, że zauważyliście już, że w grupie jest kilkoro dzieci, które są do was podobne, i takie dzieci, które wydają się być waszym przeciwieństwem. Chciałbym, żebyście się najpierw zapytali:
KTO W TEJ GRUPIE JEST DO MNIE NAJBARDZIEJ PODOBNY? Kiedy znajdziecie odpowiedź na to pytanie, zapiszcie na jednej kartce: „Najbardziej jesteś do mnie podobny ty,... Ty też tak łatwo się unosisz, gdy ktoś się z ciebie naśmiewa. Ja reaguję tak samo”.
Czy zrozumieliście, co mam na myśli?
Macie 5 minut na wyszukanie dziecka, które jest do was najbardziej podobne i na zapisanie tego na kartce...
Teraz zastanówcie się, które dziecko odbieracie jako swoje przeciwieństwo. Gdy znajdziecie odpowiedź, zapiszcie na drugiej kartce na przykład: „Ty, ...Jesteś zupełnie inny niż ja. Słuchasz uważnie, gdy ktoś mówi. Ja często przerywam moim rozmówcom”. Zrozumieliście, o co chodzi?... Macie zno-
115