(Źródło: WWW, by U.S.)
Miłosz Czesław, ur. 1911 w Żagarach; podczas okupacji hitlerowskiej, uczestnik podziemnego życia; 1945-50 w polskiej służbie dyplomatycznej; od 1960 wykładowca literatury polskiej i rosyjskiej na uniwersytecie w Berkley (USA). W poezji ewoluował od programowego katastrofizmu. Otrzymał Nagrodę Nobla za całokształt twórczości literackiej (1980).
Twórczość:
Trzy zimy, Warszawa: Wyd. Władysława Mortkowicza, 1936.
Ocalenie, Warszawa: Czytelnik, 1945.
Zniewolony umysł, Paryż: Instytut Literacki, 1953. (przekł. fr., ang., wł., bułg., czeski, gr., hiszp., serb.chorw., maced., niem.,szw., ukr., węg.)
Światło dzienne, Paryż : Instytut Literacki, 1954.
Zdobycie władzy, Paryż: Instytut Literacki, 1955. ( przekł. franc., ang., hiszp., gudżarati, hiszp., indonez., jap., koreański., malajski, niem., serb.-chorw., szw., węg.)
Dolina Issy, Paryż: Instytut Literacki, 1955. (przekł. franc., ang., niem., bułg., duńs., fiński, flamand., norw., serb.-chorw., szw., węg.)
Traktat poetycki, Paryż: Instytut Literacki, 1957. (przekł. ros.)
Rodzinna Europa, Paryż: Instytut Literacki, 1959. (przekł. fr., ang., duńsk., fin., flamand., hiszp., niem., serb.-chorw., szw., węg, wł.)
Król Popiel i inne wiersze, Paryż: Instytut Literacki, 1962.
Gucio zaczarowany , Paryż: Instytut Literacki, 1965.
The History o Polish Literature, London-New York: MacMillan, 1969. (tłum. pol., franc., niwem., wł.)
Widzenia na Zatoką San Francisco, Paryż: Instytut Literacki, 1969. (tłum.ang., franc., serb.-chorw.)
Miasto bez imienia, Paryż: Instytut Literacki, 1969.
Gdzie wschodzi słońce i kędy zapada, Paryż: Instytut Literacki, 1974. (przekł.serbsko-chorw.)
Prywatne obowiązki, Paryż: Instytut Literacki, 1974.
Emperor of the Earth, Berkeley: University of Cal. Press, 1976. (przekł. fr.)
Ziemia Ulro, Paryż: Instytut Literacki , 1977. (przekł. ang., franc., niem.,serb.chorw.)
Ogród nauk, Paryż: Instytut Literacki, 1979. (przekł.franc.)
Nobel Lecture, New York: Farrar, Straus, Giroux, 1981.
Hymn o Perle, Paryż: Instytut Literacki, 1982. (przekł. czeski, serbsko-chorw)
The Witness of Poetry, Cambridge. Mass., Harvard Univ.Press, 1983. (przekł. pol., franc., niem, serb.chorw.)
Nieobjęta ziemia, Paryż: Instytut Literacki, 1984. (przekł. ang., franc., niem.)
Zaczynając od moich ulic, Paryż: Instytut Literacki, 1985. (przekł. ang., franc.)
Kroniki, Paryż: Instytut Literacki, 1987. (przekł. franc., serb.-chorw.)
Dalsze okolice, Kraków: Znak, 1991. (przekł. ang.)
Szukanie ojczyzny, Kraków: Znak, 1992. (przekł. litew.)
Na brzegu rzeki, Kraków: Znak, 1994. (przekł. ang.)
Metafizyczna pauza, Kraków: Znak,1995.
Legendy nowoczesności (eseje wojenne), Kraków: WL, 1996.
Piesek przydrożny, Kraków: Znak, 1997.
Życie na wyspach, Kraków: Znak, 1997.
Abecadło Miłosza, Kraków: WL, 1997.
Inne Abecadło, Kraków: WL, 1998.
Wyprawa w dwudziestolecie, Kraków: WL, 1999.
To, Kraków: Znak, 2000.
Literacka Nagroda Nobla:
Czesław Miłosz otrzymał Nagrodę Nobla w 1980 roku. To dla naszego kraju bardzo ważna data. Od razu też przyklejono Miłoszowi etykietę poety politycznego, bo nagroda została przyznana w czasie szczególnie nasyconym wydarzeniami historycznymi, a biografia poety zdaje się taką interpretację potwierdzać. Trzeba więc przypomnieć, że wniosek, kiedy jeszcze nikomu nie marzył się "sierpień" i że - wiersze "społeczne" czy "polityczne" stanowią niewielki margines w jego dorobku. Pamiętajmy więc, że otrzymał on Nobla za WYBITNE WARTOŚCI HUMANISTYCZNE CAŁOKSZTAŁTU TWÓRCZOŚCI POETYCKIEJ!
Sienkiewicz Henryk, pseudonim Litwos, 1846-1916, jeden z najwybitniejszych powieściopisarzy i nowelistów polskich 2. połowy XIX w.; jego powieści tłumaczono na wiele języków świata; w Polsce olbrzymi autorytet społeczny zjednały mu zwłaszcza powieści historyczne o silnych tendencjach patriotycznych; w tzw. Trylogii (1884-88) barwny obraz życia i wydarzeń dziejowych w XVII-wiecznej Polsce, w Krzyżakach (1900) - za czasów Władysława II Jagiełły, w Quo vadis (1896) - wizja upadku imperium rzymskiego za Nerona; w nowelach (Szkice węglem 1880, Za chlebem 1880, Janko Muzykant 1880, Bartek Zwycięzca 1882) ukazał przejmującą krzywdę i niedolę chłopa; powieści współczesne Bez dogmatu (1891), Rodzina Połanieckich (1895) i dla młodzieży W pustyni i w puszczy (1911), listy z podróży; 1905 Nagroda Nobla.
Twórczość:
"Latarnik"
"Wspomnienie z Mariopozy"
"W krainie złota"
"Orso"
"Sachem"
"Komedia z pomyłek"
"Żurawie"
"Stary sługa"
"Hania"
"Wspomnienie'
"Quo Vadis"
"Pan Wołodyjowski"
"W pustyni i w puszczy"
"Krzyżacy"
"Potop"
"Ogniem i mieczem"
Literacka Nagroda Nobla:
Henryk Sienkiewicz dostał Nagrodę Nobla w roku 1905 za wybitne osiągnięcia w dziedzinie epiki. Nie na darmo pisał w szkole wypracowania podziwiane przez kolegów i wysoko cenione przez nauczycieli. Jego powieść Quo vadis, wydana w roku 1896, opowiadająca o Rzymie w czasach Nerona, była kilkakrotnie filmowana. W roku 1916 jej nakład tylko w USA przekroczył 1,5 mln egzemplarzy. Tłumaczono ją na wszystkie prawie języki świata. Ale dla Polaków ważniejsze są jego powieści historyczne: Krzyżacy i Trylogia, składająca się z Ogniem i mieczem, Potopu i Pana Wołodyjowskiego. Trylogię pisał, aby pokrzepić serca Polaków żyjących w niewoli, pobudzić w nich miłość do ojczyzny i dumę z niej. I udało mu się! Najlepszy film nie oddaje wspaniałości tych dzieł!
Reymont Władysław, pisarz, laureat Literackiej Nagrody Nobla W.S. Reymont urodził się 7.05.1867 r. w Kobielach Wielkich koło Radomska. W latach 1880-84 terminował w zakładzie krawieckim. W 1884 r. wyzwolił się na czeladnika krawieckiego. Egzamin czeladniczy zdawał w obecnej siedzibie Związku Rzemiosła Polskiego w Warszawie. Wydarzenie to upamiętnia tablica pamiątkowa, ufundowana w 1980 r. przez Cech Krawców i Rzemiosł Włókienniczych m.st. Warszawy., która znajduje się w hallu siedziby ZRP. Wkrótce porzucił krawiectwo, wstępując do wędrownego teatru. Twórczość literacką rozpoczął w roku 1891 . Szerszy rozgłos zdobył w 1895 r. reportażem "Pielgrzymka do Jasnej Góry". Już jako znany pisarz wiele lat przebywał za granicą, między innymi w Paryżu. Lata I wojny światowe Już jako znany pisarz wiele lat przebywał za granicą, między innymi w Paryżu. Lata I wojny światowej spędził w Warszawie i Zakopanem. Po wojnie osiedlił się w Kołaczkowie koło Wrześni w woj. poznańskim (obecnie mieści się tam Muzeum Regionalne im. Reymonta z pamiątkami po pisarzu). Chłonny i wrażliwy obserwator, dysponujący bezpośrednią i rozległą znajomością życia różnorodnych środowisk społecznych - łączył w swej twórczości tradycje realistycznej prozy epickiej z elementami naturalizmu. Najbardziej znane utwory W.S. Reymonta to: powieści "Chłopi", "Ziemia obiecana", "Komediantka" oraz zbiory nowel "Spotkanie", "Z pamiętnika". U schyłku życia - w 1924 r. - za powieść "Chłopi" wyróżniony został Literacką Nagrodą Nobla. Zmarł 5.12.1925 r. w Warszawie.
Twórczość:
1895 Pielgrzymka do Jasnej Góry
1896 Komediantka
1897 Fermenty
1897 Spotkanie (zbiór nowel)
1899 Sprawiedliwie
1899 Lili
1899 ZIEMIA OBIECANA
1900 W jesienna noc (zbiór nowel)
1902 Przed Świtem (zbiór nowel)
1903 Z pamiętnika (zbiór nowel)
1903 Komurasaki
1904 CHŁOPI
- 1904 T. I. Jesień
- 1904 T. II. Zima
- 1906 T. III. Wiosna
- 1909 T. IV. Lato
1907 Na krawędzi (zbiór nowel)
1907 Burza (zbiór nowel)
1907 Ave Patria (zbiór nowel)
1910 Z ziemi chełmskiej
1910 Marzyciel (zbiór nowel)
1911 Wampir
1913-1918 Rok 1794
- 1913 T. I. Ostatni sejm Rzeczypospolitej
- 1916 T. II. Nil desperandum
- 1918 T. III. Insurekcja
1917 Przysięga (zbiór nowel)
1919 Za frontem (zbiór nowel)
1923 Osadzona, Księżniczka
1924 Bunt
1924 Legenda
1928 Krosnowa i świat (wydanie pośmiertne A. Grzymaly - Siedleckiego)
Władysława Reymonta nagrodzono Noblem w 1924 roku za Chłopów. Jest to powieść czterotomowa, ukazuje wszechstronny i prawdziwe wierny obraz wsi polskiej ujęty w ramy czterech pór roku. Obraz jest "prawdziwie wierny" także dzięki temu, że Reymont przez wiele lat pracował w Lipcach (dziś Reymontowskich) jako robotnik kolejowy. Mieszkał na górce w Karczmie i obserwował, jak się ludzie bawią, ale również jak pracują. Postanowił zostać pisarzem już w szkole; pisał dużo, dla siebie. Tak o tym sam powiedział: "Nie przez ambicje, łaknąc sławy itp. - zostałem pisarzem z potrzeby i z musu, z bólu, nienawiści i miłości. Muszę nim pozostać do końca, choćbym ani jednego czytelnika nie miał ..."
Wisława Szymborska urodziła się 2 lipca 1923 roku w wielkopolskim Bninie, będącym dziś częścią Kórnika. Od 1931 roku mieszka w Krakowie, gdzie w latach 1945-48 studiowała na Uniwersytecie Jagiellońskim filologię polską i socjologię. Debiutowała w 1945 roku. Wydała tomy poezji: "Dlatego żyjemy" (1952), "Pytania zadawane sobie. Poezje" (1954), "Wołanie do Yeti. Wiersze" (1957), "Sól" (1962), "Sto pociech" (1967), "Wszelki wypadek" (1972), "Wielka liczba" (1976), "Ludzie na moście" (1986), "Koniec i początek" (1993), prócz tego wybór wierszy "Widok z ziarnkiem piasku" (1996) i cztery wybory wierszy w serii dwujęzycznej Wydawnictwa Literackiego (1997, 1998). Jest laureatką Nagrody Goethego (1991), Nagrody Herdera (1995) i literackiej Nagrody Nobla (1996).
Twórczość:
Dlatego żyjemy, Warszawa, 1952
Pytania zadawane sobie, Kraków: WL, 1954
Wołanie do Yeti, Kraków: WL,1957
Sól, Warszawa: PIW, 1962
Sto pociech, Warszawa: PIW, 1967
Wszelki wypadek, 1972
Wielka liczba, 1976
Ludzie na moście, Warszawa: Czytelnik, 1986
Początek i koniec, Poznań: a5, 1993
Widok z ziarnkiem piasku, Poznań: a5, 1996
Lektury nadobowiązkowe Kraków: WL, 1992
Sto wierszy-sto pociech - Kraków: WL, 1997
Literacka Nagroda Nobla:
Rok 1996 okazał się wielkim świętem literatury i kultury polskiej. "Wielka i skromna" poetka polska została laureatką Nagrody Nobla w dziedzinie literatury. Jej poezja znalazła drogę do wielkiego świata, okazała się uniwersalna, nasycona tradycją a zarazem bardzo współczesna. Królewska Akademia uhonorowała Wisławę Szymborską tą prestiżową nagrodą za całokształt twórczości poetyckiej.