GENETYKA ćwiczenie 4 CHOROBY SPRZĘŻONE Z CHROMOSOMEM X - HEMOFILIA
Hemofilia: A → XR (z niedoboru czynnika VIII)
B → XR (z niedoboru czynnika IX)
choroba von Willebranda → AR, AD (podobne objawy i wyniki laboratoryjne)
Hemofilia A
dziedziczenie XR; locus Xq21 (długie ramię chromosomu X); 186 tys. par zasad, 26 egzonów
najczęstsza mutacja typu missense → nieprawidłowy czynnik VIII
chorują głównie ♂
szansa zachorowań ♀ jest minimalna: częstość heterozygot = 1:10000 → szansa spotkania się heterozygot = 1:100 000 000
Hemofilia B
choroba Christmas, niedobór czynnika IX
locus Xp27; mutacje - transwersje
A i B dają podobne objawy:
duże krwotoki po urazach i operacjach
łatwe tworzenie się siniaków i krwiaków podskórnych i narządowych
samoistne krwotoki do jam ciała
krwotoki do układu moczowego
A: zwyrodnienie stawów (bo wylew do jam stawowych)
Badania laboratoryjne:
niedobór czynnika VIII lub IX
wydłużony czas krzepnięcia w ciężkiej hemofilii (w łagodnej OK)
prawidłowy czas krwawienia (funkcja płytek OK)
funkcja i poziom płytek OK
Hemofilia typu B: podtyp Leydena
mutacje punktowe (T→A 20, G→A 6, G→C 6)
objawy ustępują z wiekiem:
przed dojrzewaniem poziom cz. IX < 1%
po dojrzewaniu 50-60% (tyle wystarcza)
Choroba von Willebranda
najczęstsza przyczyna zaburzeń krzepnięcia; objawy kliniczne: 125/1 mln
częstość mutacji 1:25
DAD lub DAR, locus 12p
komórki śródbłonka , łożysko (syncytiotrofoblast), megakariocyty → czynnik von Willebranda → osocze, płytki, tkanka podśródbłonkowa
budowa: multimery glikoprotein ; prawidłowy poziom w osoczu 10mg/l
funkcja: ułatwia adhezję płytek do komórek śródbłonka w miejscu uszkodzenia naczynia
agregacja płytek
stabilizacja czynnika VIII
grupa heterogenna: typ I (AD)
typ II (AD lub AR)
typ III (AR)
typ I najczęstszy, najlżejszy:
poziom vWF ↓
aktywność kofaktora ristocetyny ↓
poziom aktywności czynnika VIII ↓
struktura multimerów prawidłowa (elektroforeza)
typ II heterogenny, 5 podtypów:
poziom vWF ↓ lub norma
aktywność kofaktora ristocetyny ↓ lub norma
poziom aktywności czynnika VIII ↓ lub norma
nieprawidłowa struktura multimerów
typ III najcięższy:
brak vWF
poziom aktywności czynnika VIII < 10mg%
objawy: (występują od urodzenia)
łagodna postać:
krwotoki po zabiegach operacyjnych lub urazach
ciężka postać:
krwotoki z nosa
spontaniczne krwawienia z błon śluzowych
krwotoki do przewodu pokarmowego lub układu moczowego
krwotoki do jam ciała
przedłużone i obfite miesiączki
masywne krwotoki po urazach i operacjach
typ III:
zwyrodnienie stawów
I typ: ciężkość przebiegu zależy od stopnia niedoboru vWF
II typ: czasem bezobjawowy; tylko nieprawidłowe testy laboratoryjne
III typ: najcięższy przebieg, krwotoki do stawów, jam ciała, tkanek miękkich
Badania laboratoryjne (nieprawidłowości w zależności od typu choroby):
wydłużony czas krwawienia
obniżony poziom vWF
obniżona aktywność vWF zmierzona przy użyciu kofaktora ristocetyny
obniżona aktywność czynnika VIII
Różnicowanie:
pierwotne zaburzenia czynności płytek (zespół Bernard'a-Solier'a: nieprawidłowa budowa cząsteczki Ib receptora płytkowego)
przyjmowanie aspiryny w hemofilii A
trombocytopenia wrodzona
„rzekomy” zespół von Willebranda (przyczyna autoimmunologiczna - przetoczony egzogenny vWF ma krótszy czas obecności w krwiobiegu)
Leczenie:
desmopresyna - skutkuje tylko w typie I, donosowo
krioprecypitat
koncentraty vWF osoczowego i czynnika VIII
W przypadku dużych krwotoków po operacjach i urazach konieczne podawanie koncentratów osoczowych lub krioprecypitatu co 12 h przez co najmniej 2-3 dni.
Poziom vWF wzrasta w III trymestrze ciąży do stanu prawidłowego (4-20 μg/ml), bo produkuje go trofoblast.
Wykryć w I lub II trymestrze!
Uwaga! Duża utrata krwi i wypełnienie łożyska naczyniowego płynami krwiozastępczymi nasila objawy.
W ciągu 5-7 dni po porodzie vWF wraca do poziomu przed ciążą.
Inne choroby sprzężone z chromosomem X:
choroba Duchenne'a
zespół łamliwego chromosomu X
zaburzenia płytkowe (zespół Bernard'a-Solier'a)