CARITAS INTERNATIONALIS

Potrzeba ściślejszej współpracy między centralami krajowymi organizacji Caritas przyczyniła się do powołania na Kongresie Eucharystycznym w Amsterdamie w 1924 r. międzynarodowej centrali katolickich organizacji dobroczynnych zwanej Caritas Catholica. Na konferencji porozumiewawczej w 1926 r. powołany został jej zarząd. Na siedzibę stałego komitetu wybrano Bazyleję. Podczas II wojny światowej działalność międzynarodowej Caritas została przerwana. Do jej wznowienia przyczynił się ks. J. Rodhain, dyr. Secours Catholiques, który zorganizował w Paryżu w 1947 r. międzynarodową konferencję związków katolickich organizacji charytatywnych ze wszystkich krajów europejskich. Wysiłki Rodhaina doprowadziły do powstania przy Stolicy Apostolskiej w 1951 r. Caritas Internationalis w randze sekretariatu z siedzibą w Rzymie. Międzynarodowym organem prasowym powojennej Caritas jest "Intercaritas", ukazujący się początkowo pod nazwą "Informationsdienst". Międzynarodowa Caritas ma swoich przedstawicieli w ONZ; wchodzi w skład powołanego przez papieża Pawła VI Cor Unum, organu koordynującego działalność społeczno-charytatywną Kościoła rzymsko-katolickiego. Z 13 członkowskich organizacji założycielskich powiększyła się w 1984 r. do 123 organizacji członkowskich w 120 krajach świata.

W świetle nowego Kodeksu Prawa Kanonicznego jest Caritas Internationalis międzynarodową organizacją katolicką aprobowaną przez Stolicę Apostolską. Organizacja ta jednak zachowuje w stosunku do władz kościelnych daleko idącą autonomię działania. Zgodnie ze Statutem Caritas Internationalis stanowi konfederację katolickich organizacji prowadzących dzieło miłosierdzia i akcję socjalną. Do najważniejszych jego zadań należy:

1) badanie i określanie przyczyn i uwarunkowań nędzy w świecie, proponowanie rozwiązań na miarę sprawiedliwości i godności człowieka;
2) inicjowanie i umacnianie współpracy organizacji członkowskich i koordynowanie ich międzynarodowych działań w ramach statutowo zagwarantowanej autonomii;
3) stymulowanie i koordynowanie działania członków podczas katastrof oraz wszędzie tam, gdzie szczególne warunki wymagają natychmiastowego działania.

Organ ten w Kościele lokalnym pełni funkcję pastoralną. Ożywia całość wspólnoty kościelnej w kierunku jej zaangażowania charytatywnego, jak również koordynuje inicjatywy w dziedzinie opieki, pomocy i rozwoju ludzkiego. A zatem prawdziwa działalność Caritas odbywa się na samym dole, w łonie wspólnot lokalnych, pobudzanych do odpowiedzialności społecznej w dziedzinie tworzenia warunków bardziej ludzkich. Caritas Internationalis w swojej koordynująco-integrującej roli powinna spełniać w stosunku do parafii i innych większych wspólnot kościelnych (dekanaty, rejony, diecezje) funkcję informacyjną i animacyjną, przedstawiając konkretne formy i sposoby niezbędnych działań charytatywnych.

(Słownik Katolickiej Nauki Społecznej, Ks. prof. dr hab. W.Piwowarski (red.), W-wa 1993, s.25-26)

---