043

84

Bo ja ją z haremu uniosłem pod burką,

A ona mi była.... Ha! była jaszczurką!

1 doląd po szyi, po piersi pełzała,

Popókąd mi serca nie wygryzła z ciała,

Więc z drugim... Ha' piekło*, krew grać mi zaczyna! Kindżała i wroga! kindżała— łub wina! —

Raz sprosił na ucztą mnie towarzysz broni,

Na ucztą weselną—więc jadę w sto koni,

A w zamku co hardo Dunajem potrąca Zostało sług kilku i Ona —płacząca.

I ona co czarnym osłonięta szalem,

Na baszcie się-wiała- tęsknotą i żalem

Jak sztandar żałobny nad grodem wymarłem....

Więc skryłem oblicze i konia poparłem.

Lecz gdym się z bratami za stołem rozłożył,

To. we‘ mnie na nowo burzliwy duch ożył, Minęło dni wiele — przy żpiówie i winie, ■

Jam prawie zapomniał o smutnej'dziewczynie.

Do nocy nasz okrzyk rozlegał się.echem,'

W tćm stary mój sługa nadleciał z pośpiechem

1 szepnął mi słowo i jedno i drugie....

Jak wściekły skoczyłem i zabiłem sługą....

I zbiegłem w podwórzec i dopadłem konia,

Świat mglił się prżedemną — a lasy i błonia Migały w mćm oku zjawiskiem znikomćm.

Nim gwiazdy pobladły — stanąłem przed domem.

Kolanem i pięścią wybiłem podwoje —

Widzicie! — tam w kącie — tam było ich dwoje, Tam było ich dwoje splecionych uściskiem!...

Ha! jam ich rozerwał kindżała połyskiem.

I zdarłem z jój czoła żałobną zasłonę. .

I milcząc ścierałem nią ostrze zbroczone,

I przeszła noc krwawa — gdy dawnym zwyczajem Świt spłonął — dwa trupy płynęły Dunajem. *

. Więc wy mnie pytacie z pijanym hałasem,

Co znaczy ten rdzawy mój kindżał za pasem?

', Co znaczy żem czarnym obwiązał się szalem, Gdzie zdawna krwi krople zastygły koralem?

•

- Hćj wina! a chyżo! — niech pamięć złowroga '^atonie w pucharze.... Lecz cóż to przez Boga?!