066 2

Ryc. 81. Hamulec przedni (ręcz* ny) powinien być tak wyregulowany, aby można było hamować dwoma palcami, a pozostałymi trzymać kierownik i operoiuać gazem

wtedy nie ma kłopotów z opieraniem motocykla, a także w czasie przejazdu przez wąskie furtki.

Różnice jakie są pomiędzy motocyklami, które mają służyć w zupełnie różnych warunkach można w skrócie określić następująco: motocykl do „obserwacji” czyli jeżdżenia zręcznościowego po różnych terenowych przeszkodach powinien charakteryzować się silnikiem o korzystnym zakresie mocy w dolnych partiach obrotów, skrzynią biegów z przełożeniami o małej różnicy przy pierwszych dwóch biegach d dużym przełożeniu całkowitym, a jeden--dwa biegi o przełożeniach tak dobranych by można poruszać się dość szybko po drogach publicznych. Kierownik powinien być na tyle szeroki by umożliwiał prowadzenie pojazdu w ciężkich warunkach terenowych (szeroki), ogumienie zaś typu uniwersalnego, zapewniające poruszanie się w terenie d po drogach utwardzonych. Motocykl ten powinien mieć jak największy prześwit by nie wieszał się na nierównościach gruntu.

Do rajdów szybkich podobnie jak do crossów silnik motocykla powinien być zbliżony charakterystyką do wyścigowego, korzystny zakres mocy w górnych partiach obrotów, szeroki kierownik, wysoki prześwit, ogumienie o grubej kostce bieżnika i szerokich rowkach zapewniających samooczyszczanie, skrzynia biegów możliwie o dużej ilości przełożeń tak zwana „wąska” czyli o małej

równicy pomiędzy poszczęgólny mi biegami. Najbardziej charakterystyczny dla wszystkich motocykli terenowych jest prowadzona góry rura wydechowa.

Motocykl drogowo-wyścigowy to wyski kierownik, siedzenie i (podnóżki zapewniajyoe kierowcy pozycję leżącą (pochyloną), taką by dawała jak najmniejsze opory powietrza, ogumienie typu wyścigowego. Motocykle wyścigowe są zaopatrywane w specjalne obudowy aerodynamiczne. „Wąska” skrzynia biegów, niskie przełożenie całkowicie zapewniające dużą szybkość maksymalny w ramach posiadanej mocy silnika dopełniają obrazu wyś-cigówki.

OGUMIENIE

Często widuję w sklepach motocykle WSK przygotowane konstrukcyjnie do jazdy iw terenie (rura wydechowa puszczana górą i szeroki kierownik), które wyposażone są w drogowe ogumienie — jedno przeczy drugiemu. Ale wróćmy do rzeczy. Zawsze podkreślam wybitne walory motocykla jako pojazdu terenowego (ii to w sensie użytkowym), a więc nadającego się szczególnie do eksploatacji ma Wsd, gdzie trzeba się oprzeć na komunikacji, indywidualnej a dość znaczne odległości trzeba czymś pokonywać. Właśnie ogumienie, terenowe przy' pojazdach wiejskich będzie tym czynnikiem, który umożliwi pokonywanie różnego rodzaju gruntowej 'nawierzchni w różnych \varunkach’pogodo\vych. W motocyklach przeznaczonych do jazdy w terenie często spotyka się przednie koło o większej średnicy ale cienkiej oponie, natomiast tylne odwrotnie. Na przykład w motocyklu CZ-Enduro, których trochę sprowadzono do naszego kraju przednie koło ma średnicę 21 cali z oponą o grubości 3 cale, tylne zaś średnicę 18 cali a oponę 4-calową. Oczywiście jak przystało na motocykl terenowy, ogumienie jest też tego rodzaju.

Im. bardziej nawierzchnie po których mamy jeździć są sypkie czy grząskie tym grubsza powinna być rzeźba stosowanego ogumienia by gwarantowała mechaniczne zazębienie się opony z podłożem i gwarantowała samooczyszczenie po zaklejeniu bieżnika błotem.

Osobnym tematem jest ciśnienie w oponach. Upraszczając sprawę można powiedzieć, że im nawierzchnia jest równiejsza i twardsza, tym ciśnienie w oponach powinno być wyższe — im nawierzchnia jest bardziej nierówna, kopna lub grząska, tym ciśnienie w ogumieniu powinno być (niższe. Oczywiście musi temu towarzyszyć pewne doświadczenie i zdrowy rozsądek.

137