10578501

121

bokiego, a ważkiego dołu nieznaczna tylko część amoniaku uchodzi.

'Trzecie doświadczenia. Gotując wodo amoniakalną na łyżce tak długo, aż sie cały płyn ulotni, okaże sio łyżka zupełnie czystą i wolną od wszelkiej pozostałości: amoniak bowiem u-lotni się w gorącu, a z nim i woda. Nalejmy ilość tę samą, co poprzednio wody amoniakalnej do kubka, dodajmy do niej przy ciągiem mieszaniu pręcikiem drewnianym tyle kropli kwasu siarkowego, dopóki zmaczany w tej mieszaninie papier lakmusowy czerwony nicprzc-stanie błękitnieć. Jeżeliby papier niebieski czerwieniał w płynie, jest to znakiem, że już zanadto dodano kwasu siarkowego, trzeba zatem dodawać kroplami dotąd amoniaku, dopóki zmiana barw obu gatunków papieru nieustanie. Zjawisko to zowie się punktem zobojętnienia. W takim razie zniknęła zupełnie charakterystyczna woń amoniaku, i język nic uozujo ani kwaśnego, ani ługowego smaku. Z dwóch piy-nuw ostrych, gryżących, do których nie można bylu dotknąć wargi bez obrażenia, powstało nowe ciuło, sól, którą kosztować można bez wszelkiego niebezpieczeństwa, i która zamiast kwaśnego albo ługowatego rna smak sio-