Zawojski12 jpeg

tylko część zapewne zaistnieje na mapie współczesnej sztuki mediów. Zawsze stanowiły one jednak przykład modelowego układu uczeń - mistrz oraz czerpania wzajemnych inspiracji przez doświadczonych artystów i młodych adeptów sztuki.

Bardzo podobnie zaczynali swoją drogę twórczą Christa Sommerer i Laurent Mignonneau, a ich mentorem był Peter Weibel. Na początku lat dziewięćdziesiątych (Sommerer miała już wtedy za sobą intensywne studia w zakresie biologii i botaniki, a później sztuki, zaś Mignonneau studiował sztukę i infografię) ich drogi skrzyżowały się za sprawą Weibla w Institute for New Media w Stadelschule we Frankfurcie w roku 1991. Rozpoczął się okres wszechstronnych studiów nad algorytmami genetycznymi, automatami komórkowymi, geometrią fraktalną natury, „grą w życie” Johna Conwaya, algorytmicznym pięknem roślin, zagadnieniami wirtualności, sztucznym życiem, programowaniem i wieloma innymi problemami natury techniczno-technologicznej, poznawczej, estetycznej. Poza pogłębianiem wiedzy naukowej zawsze interesowały ich także pytania filozoficzne, które w różny sposób manifestowały się w ich dziełach. W sposób szczególnie trafny ich postawę można odnieść do formuły, którą zaproponował John Brockman - Nowy Renesans²² - na określenie trzeciej kultury jako nowego paradygmatu technokulturowego fundowanego w oparciu o zbliżenie się środowisk naukowych i humanistycznych oraz próby przełamywania historycznie ukształtowanych podziałów i animozji. Jak pisze Peter Weibel działalność Sommerer i Mignonneau

przypomina epokę oświecenia poprzez sojusz sztuki i nauki. Tylko nieliczni artyści są technicznie przygotowani do tworzenia swoich dzieł samodzielnie. W doskonałej jedni łączą oni ze sobą artystyczną wirtuozerię, intelekt i wiedzę naukową. Bazując na wiedzy naukowców - pracują jak artyści, a tworząc niezwykłą sztukę - działają jak naukowcy. E Pluribus Unum: Sommerer i Mignonneau działają jak wynalazcy, technicy, inżynierowie, naukowcy i artyści razem wzięci²³.

Kreatywność jest cechą konieczną zarówno w przypadku badań naukowych, jak i sztuki - dorobek badawczy oraz artystyczny twórców A-Volve sytuuje ich w gronie elity współczesnych twórców wykorzystujących w swej działalności nowe

22    Por. John Brockman (red.), Nowy Renesans. Granice nauki, tłum. Piotr J. Szwajcer, Anna Eichler, Wydawnictwo CiS, Warszawa 2005.

23    Peter Weibel, The Art of Artificial. Sommerer & Mignonneaus Contribution to the Algorithmic Revolution, [w:] Gerfierd Stocker, Christa Sommerer, Laurent Mignonneau (eds.), Christa Sommerer, Laurent Mignonneau..., op. cit., s. 19.

40