10806 zdjeF5

| jeżeli q« stronie występują przypisy autora oznaczone gwiazdkami oraz przypisy redak-(noc oznaczone cyframi, to na dole kolumny umieszcza się najpierw przypisy autorskie, l pod nimi redakcyjne. Oba typy przypisów składa się jednakowym stopniem pisma, np.

* Treść pierwszego przypisu autorskiego.

^M Utk drugiego przypisu autorskiego.

’ Treść przypisu redakcyjnego.

Nie należy tworzyć przypisów do przypisów. Jeśli np. redaktor chciałby opatrzyć własnym komentarzem przypis autort, to najbardziej wskazane jest umieszczenie komentarza Lekcyjnego w nawiasie na końcu przypisu autora.

W przypisach można posługiwać się w stopniu większym niż w tekście głównym skró*

Iłami, cyfrowym zapisem dat itp. Zarówno w przypisach, jak i w tekście głównym należy stosować takie same wyróżnienia typograficzne, np. kursywę w tytułach książek.

Tekst łączy się z przypisami za pomocą odnośników (odsyłaczy) lub - rzadziej - przez 9BR| [powoływanie się w przypisach na numery wierszy tekstu, do których te przypisy się odno- *WP*»*» [szą. Łączenie tekstu z przypisami za pomocą odnośników jest stosowane powszechnie w różnych typach publikacji. Odsyłaczami mogą być cyfry arabskie we frakcji górnej (•, *, *), gwiazdki (*,**,***), także złożone we frakcji górnej (*,**,***), znaki niefonogramiczne we [frakcji górnej (*,*, *, *, V) albo małe litery alfabetu we frakcji górnej (•,^b, *). Odnośników [w tekście słownym nie należy' ujmować w nawiasy ani stawiać po nich nawiasu zamykają-ago (nie: ^ft),²⁾,%^(M)) lub kropki (nie:    ³ ). Wyjątkowo we wzorach matematycznych

[wskazane jest ujmowanie odnośników cyfrowych w nawiasy, aby nie myliły się z wykładnikami potęg, np. n! = 1 • 2 • 3 • 4.....n (⁶).

W publikacjach elektronicznych odnośnik do przypisu powinien stanowić hiperlink, którego kliknięcie przeniesie czytelnika do tekstu przypisu. Kliknięcie w odsyłacz umieszczony pod tekstem przypisu powinien spowodować powrót do tekstu głównego.

Odsyłacz do przypisu, który ma dotyczyć pojedynczego wyrazu lub związku wyrazowe- umiejscowienie go, umieszcza się bezpośrednio (bez spacji) za wymagającym objaśnienia elementem i przed iSlll— następującym po nim znakiem interpunkcyjnym, np.

Lais Mendoza, handlarz pulque*, podniósł głowę, naliczył jedenaście uderzeń i wyczuł ciche skradanie

się po wyludnionym placu.

- Mówi pan o tym tak niechętnie. Czyżby utracił pan swoje aficion*?

Wyjątek stanowi sytuacja, gdy wyrazy, wyrażenia lub frazy, które chcemy objaśnić w przypisach, objęte są znakami cudzysłowu lub nawiasami. Odnośnik umieszczamy wówczas po cudzysłowie i nawiasie zamykającym. Przypisy objaśniają ujęte w cudzysłowy i nawiasy wyrażenia jako całości, np.

Dochodziły mnie z ich sfer niekiedy docinki na temat mych „poglądów lewicowych”²⁴, co jest absurdem.

| Dla ścisłości raz jeszcze zaznaczam wyraźnie, że teka zawiera: wykaz plansz (da capo ad infinitum)²⁷ etc

Jeśli jednak zamiarem autora byłoby wyjaśnienie tylko wybranych elementów językowych Objętych tymi znakami interpunkcyjnymi, np. samego wyrazu lewicowy i samego wyrażenia miejsce odsyłaczy uległoby zmianie, por.

Dochodziły mnie z ich sfer niekiedy docinki na temat mych „poglądów lewicowych²⁴”, co jest absurdem.

Dla ścisłości raz jeszcze zaznaczam wyraźnie, że teka zawiera: wykaz plansz (da capo ad injmam²⁷) etc.

Odsyłacz umieszcza się po kropce, jeśli należy ona do skrótu bądź inicjału, np.