ścianki i dno łuski; ścianki łuski rozszerzają się i szczelnie przylegają do komory nabojowej, jak również do pierścieniowego poszerzenia lufy. Ciśnienie gazów na dno łuski działa również na zacisk nabojowy, a poprzez niego na cały rewolwer.
Kaliber |
7,62 mm |
masa bez naboi |
795 g |
mata z nabojami |
880 g |
długość rewolweru |
235 mm |
wytokość rewolweru |
140 mm |
długość przewodu lufy |
115 mm |
pojemność bębenka |
7 naboi |
liczba gwintów* |
4 |
długość skoku gwintu |
240 mm |
długość linii celowniczej |
135 mm |
mata naboju |
11,6—12,8 g |
masa pocisku |
6,7—7 g |
długość naboju |
35 mm |
masa prochu |
0,78 g |
prędkość początkowa pocisku |
272 mli |
szybkottrzelność praktyczna |
14 strz./noin |
celownik szczerbinowy wyrcgulowany na |
50 m |
Nabój rewolwerowy kalibru 7,62 jnm składa się z łuski, spłonki, ładunku prochowego i pocisku. W łusce mieści się ładunek prochowy, spłonka i pocisk. Przy strzale łuska rozszerza się i opierając się dnem o główkę zacisku nabojowego, przylega do ścianek komory bębenka, uniemożliwiając przedostanie się gazów prochowych do tyłu i na bólu.
Łuska składa się z tułowia i dna. W dnie znajduje się gniazdo spłonki, kowadełko, dwa kanaliki ogniowe (przez które przedostaje się płomień zbitej spłonki do ładunku prochowego) oraz kryza, która opiera się o tylne ścięcie komory nabojowej bębenka. Przednie ścięcie łuski występuje poza główkę pocisku i wchodząc do pierścieniowego poszerzenia przewodu lufy uniemożliwia przy strzale przedostanie się gazów prochowych do tyłu. Spłonka powoduje zapalenie ładunku prochowego w naboju. Pocisk składa się z rdzenia wprasowanego w płaszcz i osadzony jest w łusce.
14