skanuj0174 (8)

Grubość ścianki rury oblicza się z wzoru

(8.2)

w którym:

z — współczynnik osłabienia; dla rur stalowych bez szwu i rur lanych z — 1, dla rur zgrzewanych i spawanych z = 0,5 -^0,9; c — naddatek uwzględniający ubytek grubości ścianek pod wpływem korozji, uszkodzenia mechaniczne itp.; dla rur stalowych c« 1 mm; dla rur lanych c — 3 -r- 5 mm.

Po obliczeniu średnicy rury D„ i grubości jej ścianki g dobiera się odpowiednią rurę z normy.

8.3. Połączenia rurowe

W zależności od metody łączenia rur rozróżnia się połączenia nierozłączne: nitowe, spawane, zgrzewane, lutowane, klejone, roztłaczane oraz połączenia rozłączne: kielichowe, gwintowe i kołnierzowe. Dla utrzymania jednakowej średnicy przewodu rurowego rury łączy się stykowo (czołowo) lub też koniec jednej z nich rozwalcowuje się, otrzymując odpowiednio większą średnicę.

Nitowanie (rys. 8.1 u, b) stosuje się rzadko i tylko do rur o średnicach powyżej 800 mm, gdy jest możliwy dostęp do łbów nitów od wewnątrz. Rury stalowe są przeważnie spawane czołowo (rys. 8.1c). Stosując nakładkę w postaci tulei spawa się najpierw same rury, a następnie nakładkę z rurami (rys. 8.Id), co zwiększa wytrzymałość połączenia. Zgrzewania rur stalowych w zasadzie nie

Rys. 8.1. Połączenia rurowe nierozłączne: a, b) nitowe, c, d, e) spawane, f) roztłaczane [14]

174