skanuj0384

Sprzęgło cierne wielopłytkowe oblicza się tak samo, jak sprzęgło tarczowe; należy tylko uwzględnić, że jednocześnie więcej powierzchni ciernych przenosi moment obrotowy. Jeżeli łączna liczba płytek wynosi i, to powierzchni ciernych jest i— 1. Naciski powierzchniowe ustala się więc wg wzoru

P =

2 M,

b • Dm • n • [i (/ — 1)

(14.19)

Przy sprawdzaniu sprzęgieł ciernych wielopłytkowych na rozgrzewanie wartość (p-v)do_P należy zmniejszyć 2-^4 krotnie, przy czym mniejszą wartość tego iloczynu przyjmuje się dla sprzęgieł z dużą liczbą cienkich płytek.

Inne rozwiązanie konstrukcyjne pokazano na rys. 14.21. Jest to sprzęgło cierne stożkowe (tarcze mają stożkowe powierzchnie cierne). Podobnie jak w pozostałych sprzęgłach sterowanych, jedna z tarcz jest połączona z wałem na stałe, a druga przesuwa się wzdłuż drugiego wału najczęściej po wpuście. Zaletą tego sprzęgła jest możliwość uzyskania takiej samej siły tarcia jak w sprzęgle tarczowym, przy znacznie mniejszej sile włączającej F_w.

Do obliczeń wprowadza się siłę nacisku F„, wywołującą tarcie. Wartość siły F„ wynosi

Rys. 14.21. Sprzęgło cierne stożkowe [16]

F = ——

¹ n

sina

a siła tarcia T na powierzchni ciernej rr rp F_w • fJ,

T = F„n — —-

sina

(14.20)

(14.21)

Wartość kąta pochylenia powierzchni ciernych stożkowych względem osi wału przyjmuje się w granicach a = 15 -5- 20°. Podobnie jak przy obliczaniu tarcia w gwintach, wprowadza się pozorny współczynnik tarcia P

P =

sm a

(14.22)

Moment tarcia oblicza się podobnie jak dla sprzęgła tarczowego, uwzględniając tylko wpływ kąta a

F_WD„

—

‘P

= 0,5 F_w ■ D_m ■ fi'

P =

2 sin a

Wartość nacisków powierzchniowych można obliczyć z zależności F_n    F,

(14.23)

7i ■ D_m ■ b ii- D_m- b- sina

(14.24)

384