: ■ ■ Rozdział VI. Wykładnia językowa ■ « «
w myśl której małoletni może wystąpić z powództwem o zaprzeczenie ojcostwa jeszcze przed uzyskaniem pełnoletności jest niepoprawna, ponieważ „przy proponowanej wykładni byłby zbędny człon przepisu „po dojściu do pełnoletności”, a zwrotu tego nie wolno wykładać per non est, ma on bowiem wyraźną treść normatywną34.
m Lege non distinguente nec nostrum est distinguere (tam gdzie rozróżnień nie wprowadza sam prawodawca, tam nie jest wolno ich wprowadzać interpretatorowi).
Przekonującym przykładem zastosowania tej reguły może być orzeczenie SN, w którym sąd ten opierając się na treści art. 45 ust. 1 Konstytucji („Każdy ma prawo do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy...”) trafnie dowodzi, że prawo do sądu przysługuje nie tylko obwinionemu, ale także pokrzywdzonemu (uchwała SN z 20 czerwca 2000 r., I KZP 14/00, OSNKW 2000/7-8/59). Podobnie, interpretując art. 21 k.k.w., który m.in. stanowi, iż o terminie i celu posiedzenia sądu zawiadamia się prokuratora oraz obrońcę skazanego, SN dochodzi do wniosku, iż wobec tego, że wspomniany przepis nie precyzuje, czy chodzi o posiedzenie sądu pierwszej czy drugiej instancji, to przyjąć należy, iż omawiany przepis odnosi się zarówno do posiedzenia sądu pierwszej, jak też drugiej instancji (postanowienie SN z 14 stycznia 1998 r., V KKN 468/97, Prok. i Pr. 1998/7-8/15). W postanowieniu z 10 marca 1997 r. (V KZ 24/97, OSNKW 1997/7-8/63) ten sam sąd interpretując zawarty w art. 30 § 1 pkt 7 d.k.p.k. zwrot „Sędzia jest z mocy prawa wyłączony od udziału w sprawie, jeżeli brał udział w wydaniu orzeczenia, które zostało uchylone” także dochodzi do wniosku, iż wspomniany zwrot odnosi się zarówno do wyroków, jak i postanowień, gdyż lege non distinguente. Interpretując następujący fragment art. 391 § 1 k.p.k. ,Jeżeli świadek [...] przebywa za granicą [...] wolno odczytywać
54 Inne przykłady zastosowania tej reguły por. postanowienie SN z dnia 26.10.2007, V KZ 61/07, OSNKW 2007/12/94, Bud. SN 2007/12, Prok. i Pr. 2008/4; wyrok NSA z dnia 25.07.2007, 1 OSK 1230/06, LEK nr 371307, uchwała SN z dnia 25.02.2009, I KZP 32/08, OSNKW 2009/4/25, Biul. SN 2009/2.
■ ■ 123 ■■