34
Problematyką rozwoju zawodowego człowieka zainteresowano się na gruncie psychologii pracy w latach pięćdziesiątych naszego stulecia. Termin ten został po raz pierwszy zdefiniowany przez D. Supera w 1957 roku. Według niego „rozwój zawodowy jest to proces rośnięcia i uczenia się, któremu pod po rząd kowane są wszelkie przejawy zachowania zawodowego. Jest to stopniowy wzrost i zmiany zdolności jednostki do określonych rodzajów zachowania zawodowego oraz powiększania jej repertuaru lub zespołu (zasobu) zachowania zawodowego. Rozwój zawodowy obejmuje wszystkie aspekty rozwojowe, które mogą być odniesione do pracy."1
Natomiast przez zachowanie zawodowe D. Super rozumie „wszelkie oddziaływanie między jednostką i jej otoczeniem, które w sposób znaczący wiąże się z przygotowaniem do pracy, uczestniczeniem w pracy lub wycofaniem z pracy. Ta interakcja jest także pobudzana przez wymagania zadań zawodowych.”12
K. Czarnecki uważa, że określenie D. Supera nie jest dostatecznie jednoznacznie sformułowane i proponuje własną definicję rozwoju zawodowego człowieka. Uważa, że rozwój zawodowy człowieka jest to taki społecznie pożądany proces przemian ilościowych i jakościowych, które warunkują jego aktywny i społecznie oczekiwany udział w przekształcaniu i doskonaleniu samego siebie oraz swojego środowiska.3
Rozwój zawodowy człowieka jest ściśle związany z innymi kategoriami życia społecznego. Można go traktować jako swoistą wypadkową rozwoju fizycznego, umysłowego, uczuciowego, erotycznego, politycznego, kulturowego, moralnego i społecznego człowieka.4
Można zatem stwierdzić, że rozwój zawodowy człowieka jest procesem związanym z dążeniem jednostki do zajęcia miejsca w społecznym podziale pracy przez wybór zawodu, zdobycie kwalifikacji zawodowych, podjęcie pracy, osiągnięcie stabilizacji zawodowej, identyfikację z zawodem i dążenie do mistrzostwa w zawodzie. Ma on określony kierunek, jest w zasadzie indywidualny dla każdego człowieka. Jest procesem społecznie pożądanym i oczekiwanym, każda bowiem jednostka powinna dążyć do takiego kierowania swoim życiem aby zająć określone miejsce w hierarchii zawodów.
K. Czarnecki twierdzi, że psychiczną podstawą rozwoju zawodowego jednostki są jej kierunkowe zdolności, zainteresowania i zamiłowania, aspiracje i cenione wartości, wizja własnej przyszłości życiowej i zawodowej, rozumienie sensu własnego życia, przyjęta lub wypracowana własna filozofia życia oraz silna motywacja działań.5
Można dodać jeszcze, że bardzo istotną podstawę rozwoju zawodowego jednostki stanowią jej warunki fizyczne i zdrowotne, determinujące możliwość wyboru zawodu i podjęcia pracy zawodowej.
Z drugiej zaś strony, niejako zewnętrznej w stosunku do jednostki, rozwój zawodowy jest stymulowany przez proces wychowania, instytucje i osoby kierujące jego przebiegiem. Można tu wyróżnić instytucje powołane w celu udzielania pomocy jednostkom w ich rozwoju zawodowym i takie, które zadania te spełniają jedynie sporadycznie, przy realizowaniu innych swoich działań. Do pierwszych można zaliczyć, przede wszystkim: szkoły ogólnokształcące i zawodowe oraz poradnie psychologiczno-pedagogiczne, do drugich zaś: placówki kulturalno-oświatowe oraz organizacje dziecięce i młodzieżowe.
Zdaniem K. Czarneckiego za właściwą stymulację rozwoju zawodowego dorosłych pracujących odpowiedzialne są zakłady pracy.
W obecnych warunkach naszego kraju do instytucji wspomagających rozwój zawodowy osób dorosłych należy zaliczyć również Wojewódzkie i Rejonowe Urzędy Pracy.
Z. Wiatrowski omawiając linię rozwoju zawodowego pracownika stwierdza, że do czynników warunkujących i wzbogacających linię rozwoju zawodowego należą materialne i społeczne warunki pracy zawodowej, a te związane są przede wszystkim z zakładem pracy.'
Bardzo ważną rolę w procesie rozwoju zawodowego spełnia również rodzina.
Omawiając zagadnienia związane z rozwojem zawodowym należy wziąć pod uwagę fakt, że bardzo istotnymi, również zewnętrznymi jego uwarunkowaniami są warunki społeczne jednostki, jej środowisko społeczne. Wywiera ono określony wpływ na rozwój zawodowy zarówno dzieci i młodzieży, jak i dorosłych.
Uwarunkowania rozwoju zawodowego zostaną omówione szczegółowo w dalszej części opracowania.
Rozwój zawodowy człowieka uwidacznia się w zachowaniach i cechach jednostki, które są obserwowalne i noszą znamiona określonych wyników rozwoju i jego stymulacji. Za szczególne wyniki rozwoju zawodowego K. Czarnecki uważa:
— dojrzałość społeczno-zawodową (młodzieży),
-osiągnięcia szkolno-zuwodowe (młodzieży),
— kwalifikacje społeczno-zawodowe (absolwentów),