14723 skanuj0004 (316)

drucik czujnika w czasie rozciągania (rys. 7.1) znajduje się w jednokierunkowym stanie naprężenia, odkształcenia jednostkowe w kierunkach osi x, y i z (rys. 7.2) wynoszą odpowiednio:

e_x m s,

e_y

- ve_x =

£. = - ve_x =

(7.5)

Wydzielmy z przekroju poprzecznego drutu kwadrat ADCD (rys. 7.2). Niech długości boków tego kwadratu przed przyłożeniem obciążenia będą równe jednostce. Po przyłożeniu obciążenia długości boków ulegną zmianie. Wynoszą one (1 + ej oraz (1 + ej. W związku z tym pole przekroju wynoszące początkowo F_ADClj =1*1 = 1 wyniesie teraz

Fabcd = (1 + |P + £*)•

Względny przyrost pola powierzchni będzie równy

AF _ F_abcd — F_abcd _ (1 + e_y)(l + cj ^— 1 _ _ ż i' „ _r ------:    - £_y +    + W#

^{1    r}ABCD    ¹

Po pominięciu iloczynu e._ye_t jako wielkości małej wyższego rzędu — w porównaniu z e, i c, — oraz wykorzystaniu zależności (7.5) otrzymujemy ostatecznie

to wyrażenie do związku (7.4), otrzymujemy wzór na względny ■■ wyrost oporu w postaci:

A R _ / A filp ~R V «

+ 1 + 2v |c.

(7.6)

::;«ztałccnie względne e jest więc równe

m

1 + 2v +

Ap/p\ R

(7.7)

kazuje sję, że wartość wyrażenia

K = 1 + 2v +

Ap/p

(7.8)

do pewnej wartości odkształcenia względnego e jest wielkością stalą. Wielkość K nosi nazwę stałej czujnika. Ostateczny związek między odkształceniem r. a względnym przyrostem AR/R jest następujący:

£

K

(7.9)

Odkształcenie względne e jest więc wprost proporcjonalne do względnego f'i^-zy"ostu oporu AR/R:

itała K zależy od materiału, z jakiego wykonany jest drut pomiarowy dla czujników wykonanych na przykład z konstantanu (stop o wartości Cu i 40?/ Ńi) K = 2,1    2,4.

Wartość stałej K określa się doświadczalnie. Z dużej partii jednakowo '-.■■•nuuych czujników wybiera się losowo pewną ich liczbę do badań, nalepia ::.:óbki wzorcowe, które następnie doznają ściśle określonych od-i Pa tej podstawie określa się statystycznie stałą K dla całej partii

•'.uiniki raz naklejone nie nadają się już do ponownego użytkowania na } "■•óhkaoh.    1

«J$if POMIARU ODKSZTAŁCEŃ METODĄ TENSOMETRII OPOROWEJ    \    /

(METODA ZEROWA)    \ ]/

Zasadę pomiaru metodą zerową ilustruje rys. 7.3. Dla zmierzenia odkształceń -'kf / (zachodzących w kierunku działania sił P) nakleja się na próbkę