14,15 (2)

dotlnć (o. o*l c/ego jesteśmy zależni - akceptację. Gdy nie doNiainny (ej od razu, stosujemy różne sztuczki i zabiegi.

Mywamy też zależni od stanu posiadania. Im więcej mamy, lym lepsze jest nasze samopoczucie. Im więcej gromadzimy, tym hardziej czujemy się silni i ważni, rzeczy wyznaczają nasze zadowolenie z życia. Jeśli nie mamy tego, czego bardzo chcemy, lub jeśli tracimy coś, od czego jesteśmy zależni

zaczynamy cierpieć. Jesteśmy na przykład przywiązani do swojego samochodu. Jego utrata powoduje niepokój, czasami gniew lub depresję, bez auta nie umiemy poruszać się po mieście. Jego utrata jest dramatem, w znacznym stopniu zaburzającym nasze życie.

Możemy być również silnie przywiązani do kraju, religii, wyznawanych poglądów, nawyków, przyjemności, dążeń, marzeń, stylu życia. Wszystkie te więzi dają nam poczucie bezpieczeństwa (czy prawdziwe?).

Zdarza się, że próbujemy zmienić styl życia, np. ze względów zdrowotnych. Próbujemy biegać, zmienić sposób żywienia, wypoczywać, chodzić wcześniej spać, nie denerwować się. Jest to bardzo trudne, ponieważ zazwyczaj wywołuje zachwianie naszej równowagi psychicznej.

Po chwilowej euforii zaczynamy powracać do starego sposobu życia - uzależnienie zwycięża. Pojawia się lekki kac z powodu nieudanej próby, ale ogólnie czujemy się świetnie - wszystko wróciło do normy.

Takich zależności, choć są bardzo uciążliwe i odbierają nam szanse na szczęście, nie uświadamiamy sobie. Żyjemy zniewoleni zależnościami, w złudnym przekonaniu, że jesteśmy ludźmi wolnymi.

Czy można się wyzwolić? Oczywiście, ale wymaga to ciężkiej pracy nad sobą.

Pierwszym etapem jest uświadomienie sobie własnych zależności. Musimy rozpoznać, od czego jesteśmy zależni i jakie to niesie ze sobą konsekwencje. Trzeba zrozumieć, że z uzależnieniem zawsze łączy się lęk, niepokój i cierpienie. Uzależnienie zabiera nam radość życia, zawęża widzenie świata, zubaża odczucia i fałszuje uczucia. Gdy mamy świadomość tego wszystkiego, możemy podjąć próbę leczenia.

Jeśli choć przez chwilę doświadczy się miłości, która nie jest zabarwiona lękiem przed jej utratą, wtedy otwiera się droga do wolności.

Energia i siła pojawiające się w momencie wyzwalania się / uzależnienia od ludzi i rzeczy dają wielki komfort psychiczny. Ale i od tego można się uzależnić! Uświadamianie sobie własnych przywiązać jest niezwykle bolesne, /mienia się wtedy nie tylko obraz otaczającego nas świata, ale także nasz własny. Zaczynamy rozumieć uwarunkowania, pozbywamy się złudzeń. Powoli odsłania się inny, prawdziwy świat...

Są jednak uzależnienia szybko niszczące nasze życie. Mam tu na myśli uzależnienie od nikotyny, alkoholu, seksu, hazardu, pracy i narkotyków.

Podlegają mu zwykle te osoby, które mają problemy z przystosowaniem się do otaczającego świata. Uciekają od otoczenia, /. którym trudno im nawiązać kontakt, które im się nie podoba, przeraża je i niepokoi. Uciekają od własnych emocji, z którymi sobie nie radzą. Uciekają do iluzorycznego świata środków odurzających. Ich przyjmowanie, nadmierne zajmowanie się pracą, nałogowe uprawianie seksu zmniejsza dręczące nas napięcie, powoduje, że świat wydaje się bardziej przyjazny, a własne emocje mniej przerażające. Dziecko, które zaczyna przyjmować środki odurzające, odcina się od otoczenia. Wchodzi w nowy świat - świat narkotyków. Nie zdaje sobie sprawy z czyhającej pułapki. Początki są zwykle sympatyczne, ale po pewnym czasie narkotyk upomina się o swoje prawa: żeby osiągnąć ten sam przyjemny efekt, trzeba go brać coraz więcej. Organizm przyzwyczaja się, zwiększa się jego tolerancja, początkowe dawki narkotyku nie dają spodziewanego efektu.

Zaczyna się piekielny taniec. Zwiększenie dawek to nie wszystko, przy próbie odstawienia narkotyku okazuje się, że nie można bez niego żyć. Gdzieś po drodze gubi się umiejętność życia w normalnym świecie. Narkotyk po raz drugi upomina się o swoje prawa. Psychika krzyczy w narkotycznym głodzie, przy

15