5 II. ODWZOROWANIA KONFOREMNE 91
Przekształcenie to dane jest
to w liczniku i mianowniku zba, zastąpić jedynką. Jeżeli ić
osi Oy przechodzi przy od-o środku w początku układu
do osi Ox przechodzi przy 0 i nachyloną do dodatniej
ot (rys. 1.17) funkcja (11.7) my lukami okręgów BlCl 8).
1 2rt funkcja (11.7) odwzoro-mi o argumentach yt i y2 unkcja (11.7) odwzorowuje zerokości n na górną pół-
2° Funkcja
(11.8) w = z\
gdzie n — liczba naturalna, jest jednolistna w każdym z n wycinków
Każdy z wycinków (*) funkcja (11.8) odwzorowuje konforemnie na całą płaszczyznę z wycięciem wzdłuż półosi rzeczywistej dodatniej. W szczególności funkcja w = z2 odwzorowuje konforemnie górną półpłaszczyznę na całą płaszczyznę z wycięciem wzdłuż półosi
rzeczywistej dodatniej.
3° Funkcja
(11.9)
jest jednolistna wewnątrz oraz na zewnątrz koła jednostkowego, czyli dla |z| < 1 oraz dla ]z|>l.
Każdy okrąg |z| = r<l przy odwzorowaniu (11.9) przechodzi w elipsę o równaniu
u2 v2
(11.90
= 1, w = u + iv,
mającą ogniska w punktach (—1,0), (1,0). Gdy /*—♦ 1 —0 elipsa (11.9') ściąga się do odcinka
— l^n^l, bo ar = Y^r+~^_>1» &,= -y(V——*0.
Gdy r-*0 elipsa oddala się w nieskończoność, stąd wniosek: Funkcja (11.9) odwzorowuje konforemnie koło |z|<r o promieniu r<l na zewnętrze elipsy (11.90, a koło |z|<l na całą płaszczyznę domkniętą, z której usunięto odcinek -l^w^l. Środek koła z = 0 przechodzi w punkt w = oo (rys. 1.20).