15726 zdjeH2

Lentem der Germanistuchen Linguisiik, Hrsg. R H. Allhans, W. Henne, 2. Aufl., Tltbingen 1980. (Auli.

• nicm. Aujlagi 'wydanie')

M. Clamen, Lt lobbymg et sts seerets, 3' ed.. Paris 2000. (ćd. ■ fr. edition 'wydanie')

E. L. Arkadjew, Stowar' bibliofila, 2 izd., Syzrań 1903. (izd. = ros. uda ni je 'wydanie')

Diclionary of Printing Temu, 5th rev. and enl. ed., Salt Lakę City 1950. (rev. and enl. ed. = ang. rmsetl and enlarged edition 'wydanie poprawione i rozszerzone')

Lexicon der graphucken Technik, 2. verb. und erw. Aufl., Milnchen 1967. (verb. und erw. Aufl. = niem. oerbessen und ęramter Auflage 'wydanie poprawione i rozszerzone’)

1.1. Łazariewskij, /bhgnjfipcmuocmik dla chudożnika, arulora, ricdaktora, 3 izd. isprawl. i dopołn., Moskwa 1946. (izd. isprawl. i dopołn. = ros. iedanijt isprawlieimoje i dopotniennoje 'wydanie poprawione i uzupetnione')

2.5. Numer tomu lub części

Podziału publikacji książkowej na tomy lub części dokonuje się ze względu na treść (np. podział na tomy według problemów, okresów historycznych) lub objętość (np. słowniki i encyklopedie dzieli się na tomy mechanicznie, by poszczególne tomy miały porównywalną objętość). Zazwyczaj jeden tom stanowi pojedynczy wolumin (jednostkę intro- Tomawoiumi^ ligatorską i biblioteczną). Trzeba jednak wiedzieć, że jeden tom może być zawarty w kilku woluminach bądź też kilka tomów może wejść w skład jednego woluminu.

Numer tomu (lub części) będącego pojedynczym woluminem umieszcza się po numerze Zapis wydania. Jeśli nie podaje się oznaczenia wydania, to numer tomu składa się bezpośrednio    I

po tytule (przed ewentualnym tytułem własnym danego tomu). Określenia: tom lub część należy skracać, a numer podawać za pomocą cyfr arabskich bez kropek (niezależnie od tego, jakie oznaczenia zostały użyte w publikacji), np.

Pisarze polskiego oświecenia, t. 2, pod red. T. Kostkiewiczowej i Z. Golińskiego, Warszawa 1994.

J. Bartmiński (red.), Encyklopedia kultury polskiej XX wieku, t. 2, Współczesny język polski, Wrocław 1993.

A. Weryha, Statystyka teoretyczna, cz. 1, Opisowo-porównawcze metody badań statystycznych, Warszawa 1954.

W opisach publikacji obcojęzycznych stosuje się oznaczenia i skróty właściwe dla danego Numer tomu języka, przejęte z kart tytułowych, np.

R. Langacker, Fundations of Cognitwe Grammar, Vol. 1, California 1987. (Vol. = ang. uolume 'tom’)

Textegesprochener deutscher Standardsprache, Bd. 2., Milnchen 1974. (Bd. = niem. Band 'tom’)

W opisie całości wydawnictwa wielotomowego (wieloczęściowego) podaje się pierwszy wydawnictw) i ostatni numer tomu (części), łącząc je dywizem, półpauzą lub kreską liczbową bez spacji, np. ^wl*^łolomc*'

Uniwersalny słownik języka polskiego PWN, 1.1-4, pod red. S. Dubisza, Warszawa 2008.

A. Weryha, Statystyka teoretyczna, cz. 1-2, Warszawa 1954.

Opisując tylko wybrane tomy (części) publikacji wielotomowej (wieloczęściowej), podaje się pierwszy i ostatni numer szeregu, gdy są to kolejne numery, lub oddziela przecinkami (ostatni po spójniku: i), gdy nie są kolejne, np.

Uniwersalny słownik języka polskiego PWN, 1.1-2, pod red. S. Dubisza, Warszawa 2008.

Uniwersalny słownik języka polskiego PWN, 1.1 i 4, pod red. S. Dubisza, Warszawa 2008.

Uniwersalny słownik języka polskiego PWN, 1.1,2 i 4, pod rad. S. Dubisza, Warszawa 2008.

252 j Ctfić III Tafcst główny I teksty poboczne