16050 Zasady Wykładni Prawa L Morawski9

m»m

■ Rozdział V. Dyrektywy preferencji

(HI ARN 84/92, OSNC 1993/10/183). W sprawie tej chodziło o ustalenie, czy decyzja NSA uznająca, że zawał serca nie jest obłożną chorobę, jest prawidłowa. SN uznał, iż słownikowa (zawarta w Słowniku języka pobkie-go) definicja pojęcia „choroba obłożna”, która sugeruje, że jest to „choroba wymagającą leżenia w łóżku” nie może być rozstrzygająca, ponieważ prowadziłaby ona - mówiąc najogólniej - „do niesprawiedliwych i krzywdzących stronę procesu rezultatów”. Nie trudno jest bowiem dojść do wniosku, że interpretacja w myśl której zawał serca nie jest (zgodnie ze wskazaniami współczesnej medycyny), natomiast mocne przeziębienie, czy angina jest chorobą obłożną, jest nie do zaakceptowania z aksjologicznego punktu widzenia. Z wywodów SN wynika przy tym, że przez pojęcie choroba obłożna rozumieć należy chorobę stanowiącą istotne zagrożenie dla życia lub zdrowia pacjenta. Do zasady, że wykładnia językowa nie powinna prowadzić do rażąco niesprawiedliwych rezultatów odwołał się SN również w uchwale z 7 marca 1995 r. (HI AZP 2/95, SNAP 1995/15/182). W innym z kolei orzeczeniu NSA wyklucza taką wykładnię językową przepisu, która umożliwiałaby tego rodzaju działanie w złej wierze jednego z podmiotów, które pozbawiałoby inny podmiot prawa do zaskarżenia uchwały organu gminy (wyrok NSA z 18 września 2003 r., II SA 2637/ /02, LEK nr 80699).

Do reguły, która pozwala interpretatorowi odstąpić od sensu językowego przepisu wtedy, gdy prowadzi on do rażącego konfliktu z najbardziej elementarnymi zasadami racjonalności, a więc na przykład wtedy gdyby literalne rozumienie przepisu mogło prowadzić do poważnych szkód lub też niweczyło rado legb interpretowanego przepisu odwołuje się z kolei SN w postanowieniu z 29.09.2004 (I KZP 18/04, OSNKW 2004/9/89)³\ W powołanym orzeczeniu SN uznał, że wprawdzie zgodnie z literalnym brzmieniem art. 151 i 152 k.k.w.³⁵ sąd może zawiesić wykonanie kary, jeśli przerwa w jej wykonaniu trwała 1 rok, ale wyłącznie na mocy decyzji

⁵⁴ Por. też uchwała SN z 29.10.2004 (I KZP 19/04, OSNKW 2004/10/91). ^s Art. 151. § 1. Sąd może odroczyć wykonanie kary pozbawienia wolności na okres do 6 miesięcy, jeżeli natychmiastowe wykonanie kary pociągnęłoby dla skazanego lub jego rodziny zbyt ciężkie skutki, a także w razie wystąpienia okoliczności, o której mowa w art. 248. § 2. Okres odroczenia biegnie od dnia wydania postanowienia w tym przedmiocie [...].

Art. 152. Jeżeli odroczenie wykonania kary nie przekraczającej 2 lat pozbawienia wolności trwało przez okres co najmniej jednego roku - sąd może warunkowo zawiesić wykonanie tej kary na zasadach określonych w art. 69-75 Kodeksu karnego.

« • 89 ■ ■ ~