1703 art201

tam, gdzie jest silniej skrzywioną; to znaczy, że w okolicy spłaszczonej stopień południka musi być dłuższym, aniżeli w stronie bardziej skrzywionej. Trzeba zatem było zmierzyć długość stopnia w okolicy równika i w okolicy bieguna: w tym celu udała się w roku 1725 komisya astronomiczna, wyznaczona przez akademiję, do Peru, w roku zaś następnym podążyła druga w strony podbiegunowe do Laponii. 'Druga ta komisya lapońska, w skład której wchodzili Maupertuis, Clairaut, Camus, Lemonnier, i do której przyłączył się astronom szwedzki Celsius, zmierzyła od Toruea do Kittis luk niewielki (0" f>7’ 28,5”) i pracę swą ukończyła już na wiosnę 1727, roku.

Komisya peruwiańska, złożona z Bouguera Lacondamine’a i Cłodina, rozpostarła sieć swoich trójkątów bardzo blisko równika, na północnej jego stronie, a że napotkano tam znaczne przeszkody z powodu chropowatości gruntu, zarazem też zmierzono łuk daleko większy (2° 7’ 14”), od t^uito do Cuenęa, ukończono ten pomiar daleku później, dopiero w sierpniu 1720 (1).

(1) Pomiar peruwiański uważany byt w swoim czasie /.a nadzwyczaj dokładny. Rzeczywiście, ostatnia linia sieci trójkijtów, od powiadająca linii 11! (lig. 2 str. 20), według; zmierzenia bezpośredniego minia długość 5250 t.; rachunek zaś trygonometryczny, oparty na długości podstuwy (027:! t.), o-kmzał długość o sążeń mniój, co znaczy, że różnica stanowi-