17090 ObrazR2

(Wszystkie panie mzautwlam szeptem.) (Po chwili do pań podchodzę obaj narratorzy.)

Narrator I: Mile panie, mile panie.

To jol ważne niesłychanie.

Co wam teraz powiemy.

Narrator II: Raz dziewczynka pewna mała Pnez was kłopot wielki miała.

Problem l wami. mile panie.

Co jest przykre niesłychanie.

Narrator I: Ortografii wciąż się bata. Chociaż bardzo się starała.

Narrator VI: Grzybobranie wzbudza lęk...

Narrator fs Jak napisać brzask i brzęk?

Narrator II: Mędrzec w drzemkę chciałby wpaść.

Narrator I: Chrząszcz pasjansa rącząt kkśt

Narrator II: Skrzat z zapałem skrzypce stroi

Narrator I: A dziewczynka wciąż się boć wrzosowiska, przyjaciółki,

• aawet malej przepiórki...

Paai k My dziewczynkę odwiedzimy. Wszystkiego ją nauczymy.

Dy już więcej nic płakała.

By już więcej ssę nic bała.

Paul g (do narratorów):

Proszę podać nam adres tej dziewczynki. Gdzie ona mieszka?

Narrator L W Kołobrzegu, ulica Krzysztofa Orzepnreze wieża 3, mieszkania 4.

PaniJ: Jedziemy. Choę Ją tqraoć jcsarac dni.

(Panic podchodzą do kasy.)

Pani p: Przepraszamy, chciałyśmy ćmie nić nasze bilety. Teraz razem lecimy do Kołobrzegu. Poprosimy o 10 biletów na nąjbliż-szy samolot.

(Podchodzą narratorzy.)

Narratorzy: Baletów ma być dwanaście. My też chcemy spotkać się z dziewczynką.

(Biorą bilety'. Wychodzą Wychodzi też kasjerka. Po chwili na scenę wchodzi dziewczynka. przeciera oczy. podchodzi do łóżka, kładzie się spać. zasypia.

Pukanie. Dziewczynka siada na łóżku.)

Dziewczynka: Kto lam?

Cłlaey: To my. przyjaciele.

Dziewczynka: Proszę, wejdźcie.