18015 skanuj0121 (16)

jednoczesnego osiowania elementów. Śruby pasowane są wykonywane wg normy PN-91/M-82342; w przemyśle często również spotyka się śruby

0    innych średnicach i długościach części walcowej niż w wymienionej normie, zależnie od potrzeb i ustaleń konstrukcyjnych.

Zabezpieczenie łączników przed odkręcaniem. W przypadkach gdy połączenie gwintowe jest narażone na obciążenia zmienne, wstrząsy, drgania itd., może nastąpić samoczynne luzowanie połączenia wskutek okresowego zaniku siły poosiowej Q, a tym samym sił tarcia między gwintem śruby

1    nakrętki. W celu zabezpieczenia połączenia gwintowego przed samoczynnym odkręcaniem się nakrętek stosuje się różne rodzaje zabezpieczeń, z których kilka przedstawiono na rys. 6.14. Do powszechnie stosowanych sposobów należy użycie:

•    Podkładek sprężystych (rys. 6.14a), przy czym mogą to być podkładki wg rys. 6.12e lub /.

•    Nakrętek koronowych (rys. 6.146). Otwór pod zawleczkę wykonuje się w nich zwykle po zamontowaniu połączenia. Należy pamiętać, że zawleczka powinna być elementem jednorazowego użycia.

•    Przeciwnakrętek (rys. 6.14h). Przy dokręcaniu nakrętki 2 następuje likwidacja luzów wzdłużnych, a następnie silny docisk między gwintem nakrętki i śruby, zabezpieczający przed odkręcaniem nakrętki. Dokręcając następnie przeciwnakrętkę 3 wywołuje się siłę zacisku na zwojach gwintu. Przeciwnakrętka może być niższa od nakrętki.

Do rzadziej stosowanych zabezpieczeń należą podkładki odginane, zagięte na krawędzi przedmiotu i nakrętki (rys. 6.14c, d), podkładki ząbkowane (rys. 6.14e), sprężyny (rys. 6.14/) lub dodatkowe wkręty (rys. 6.14g — 1) itp.

W prostych połączeniach, uważanych w praktyce za nierozłączne, spotyka się zapunktowanie lub roznitowanie końcówki (czoła) śruby po dokręce-

122