Powstaje jednak zgrubi#® i nigdy nie powraca do pierwotnego kształtu. Należy pamiętać, że ścięgno ż gojąca tkanka bliznowatą nigdy nie osiąga wytrzymałości i elastyczności pierwotnej t jest mniej odporne na obciążenia oraz podatne na ponowne wystąpienie iftorzema,
Przy dalszych uszkodzeniach możft doilljjna IkSti® piągania bliznjg do skrócenia ścięgna, jegojSszykurczu lub sżeżsdl®#tf0#iS( '
Leczenie ostrego zapaleniąjeięgna: „
Polega na założeniu miękkięg® opatrunku unietadliami^^ę^i!'chore miejsce, łagodzącego dzięki temu ból i zmniejszającego moźJI«jflP’1*^ewóVt' krwi do uszkodzonej tkanki.
Ponadto zmniejsza on BjipżłjW^Pfęi^fĘęstrzeniania się wysięku w uszkodżppief tkance ścięgnowej oraz sąsiadującej z nią bezpośrednio tkance zdrowej.
W ciągu pierwszych 24 jpódżirfSfSsuje1 się środki żrtEmiejśżająi^ ostre zap^|||g f polewanie opatrunku zimna :woda, 40 I#-; alkoholem lub IjfSlne leczenie przeciwzapalne. Następni® śióinje śif środki przekrwienie
powodujące przyspieszenie msorpcji płynnych śHadnik^ć' krwi i wysięku. Zastosowanie kortykosterydów ma działanie obtistecznc : zmniejsza reakcje zapalną lecz wydłuża procćś gbjęfia.
Obciążenie czynnościowe musi być ostrożne i w zależności od rozległości zmian dawkowane powoli. W przypadku niezbyr rozległych poprawa następuje po około 2-3 w , natomiast przy przerwaniach rozległych nawet po kilku miesiącach. Wynik leczenia zależy od postępowania w okresie rekomvalescencji trwającym czasem kilka miesięcy.
Leczenie przewlekłego zapalenia ścięgien polega na zastosowaniu środków rozgrzewających, które powodują zwiększenie przekrwienia, a prowadząc do zapalenia wytwórczego powodują powstanie tkanki zastępczej z dużą ilością włókien kolagenowych. W miejscach gdzie jest to możliwe należy zastosować miękki opatrunek oraz unieruchomić zwierzę w klatce ( małe) lub w boksie (duże ).
Próby chodzenia należy podjąć gdy kuiawizna w stepie będzie niewielkiego stopnia. Następnie sukcesywnie zwiększyć dawkę ruchu.
Kauteryzacja ( przyżeganie ) skóry nad ograniczonym zgrubieniem ścięgna ( konie ) wskazane jest gdy leczenie farmakologiczne jest nieskuteczni nawroty kuławizny, pionizacja pęciny spowodowana przykurczem blizny. Przyżegając skórę wypala się blizny aż do skóry właściwej w celu uzyskania przekrwienia. Miejsce leczone należy zaopatrzyć miękkim opatrunkiem, który należy zmienić między 5 a 8 dniem, a przy zmianie zastosować maść uelastyczniającą skórę.
W czasie leczenia wskazane jest przebywanie pacjenta w boksie co najmniej przez 3-4 tygodnie.
Nie należy wykonywać przyżegania perforującego do tkanki podskórnej (blizny)