20402 strona (32)

6. Powinien uporządkować stanowisko zabiegowe.

Niespodziewane zakłócenie zabiegu może się zdarzyć zarówno w okolicznościach nie zagrażających, jak i zagrażających zdrowiu, a nawet życiu pacjenta . Ważne są wtedy zachowanie spokoju i sprawna reakcja. Dlatego należy przewidywać najczęściej spotykane przyczyny takiej sytuacji. Należą do nich:

1.    Zła tolerancja zabiegu:

a)    objawy ogólne, jak: zemdlenie, osłabienie, bicie serca, zawroty itp. W przypadku objawów ogólnych, po spokojnym, lecz niezwłocznym przerwaniu zabiegu, obowiązują reguły postępowania takie jak przy ratowaniu w nagłych zachorowaniach. Terapeuta musi umieć:

-    ocenić, kiedy należy wezwać pomoc lekarską;

-    wezwać szybko pomoc lekarską w razie potrzeby;

-    zbadać i ocenić oddech, tętno i ciśnienie;

-udzielić pierwszej pomocy do chwili przybycia lekarza.

b)    objawy miejscowe na skórze lub ból w miejscu zabiegu. W przypadku objawów miejscowych, jak nadmierne zaczerwienienie, obrzęk, bolesność, nadwrażliwość bólowa itp., po typowym przerwaniu zabiegu należy odesłać pacjenta do lekarza, który go skierował na zabieg.

2.    Awaria aparatu lub instalacji energetycznej, wodnej itp.

Każda nieprawidłowość w działaniu aparatu wymaga przerwania zabiegu. Aparat i instalacje używane do leczenia muszą być całkowicie sprawne. Pacjent powinien być poinformowany o przyczynie przerwania zabiegu, ewentualnie kuracji. Należy podać mu termin ich wznowienia (lub termin i miejsce, w którym się będzie mógł o tym dowiedzieć), jeśli awaria zniechęci pacjenta do dalszego leczenia, gdy przewidywana jest dłuższa naprawa aparatu lub inna przyczyna dłuższej przerwy w leczeniu, należy powiadomić o tym lekarza, który zlecił zabieg.

1.8. Kontakt terapeuty z pacjentem

Kiedy przed terapeutą staje pacjent, tworzy się szczególna sytuacja. Ma ona wiele aspektów i ich właściwe zrozumienie decyduje o powodzeniu terapii, a także świadczy o kulturalnym i profesjonalnym poziomie terapeuty. Jest to umiejętność i sztuka, której najważniejsze elementy są przedstawione w dalszej części podrozdziału.

Relacje interpersonalne to konieczne i najważniejsze elementy życia społecznego. Od ich jakości zależy w znacznej mierze jakość życia. Dopiero od niewielu lat podlegają naukowym badaniom psychologicznym i socjologicznym. Natomiast od czasów najdawniejszych były przedmiotem rozważań filozoficznych i religijnych.

W kontakcie terapeuty z pacjentem powstaje szczególny rodzaj relacji interpersonalnej. Relacja ta przebiega jednocześnie w kilku zakresach czy wymiarach, m.in.: etycznym, poznawczym, emocjonalnym i ingerencji terapeutycznej. Te zakresy, są ze sobą ściśle powiązane, nawet częściowo się pokrywają, zawsze występują razem, zawsze dotyczą obu stron i zawsze zależą od obu stron. Jednak terapeuta powinien być świadomy reguł kontaktu. Jest to ważne dla skutków medycznych, czyli celu tej relacji.

32