28392 izosylabizm izomorfizm

224 IZOMORFIZM - 1ZOSYLABIZM

nej: iloczasowa (-♦ iloczas) ekwiwalenga -♦ wersów lub układów wersowych mających jednakowe -* metrum, a co za tym idzie, jednakową liczbę 7* mór; 2. w nowożytnej M wersyfikagi nieiloczasowej: rytmiczna (-♦ rytm) ekwiwalencja wersów lub strof oparta np. na równej liczbie —► sylab czy M akcentów, aos

Izomorfizm (< gr. isos = równy + morphe = kształt, forma; ang. isomorphism, fr. isomorphis-me, niem. Isomorphismus, ros. u30Mop<f>u3M) — w sensie językoznawczym: paralelizm między organizacją -* planu wyrażania a organizacją -► planu treści znaków językowych; termin wprowadzony przez J. Kuryłowicza. W zastosowaniach literaturoznawczych (w obrębie -♦ strukturaliz-mu) nabrał on stopniowo szerszego znaczenia i odnosić się może do wszelkich odpowiedniości i odwzorowań występujących między różnymi poziomami -> struktury dzieła lit: np. między porządkiem wierszowo-intonacyjnym a składniowo-intonacyjnym, między budową -* fabuły a składnią, między -* ideą a -♦ tematem utworu; w każdym z takich wypadków i. służy -♦wertykalnej organizacji dzieła. Także -♦ tradycja lit. (w całości lub na poziomie jej rozmaitych podsystemów, zwł. -♦ gatunku lit.) bywa traktowana jako zjawisko izomorficzne względem -♦ systemu językowego, js

Izosylabizm (< gr. isosyllabos = równosylabi-czny; ang. isosyllabic verse, fr. vers isosylabiąue, niem. gleichsilbig Vers, ros. u30ciuuia6wecKuu cmux, paenocAOOtcHbiu cmux) — rytmiczna ekwiwalencja M wierszowych jednostek (-♦ rytm) wynikająca z identyczności ich sylabicznego -♦ formatu. Jako -♦ konstanta wersyfikacyjna występuje w -► wierszu sylabicznym i w -► wierszu sylabotonicznym, jako dorywczy chwyt rytmiczny pojawia się też w innych rodzajach wierszowania. Por. asylabizm, heterosylabizm, sylabizm względny, aos