29624
1

po uroczystem otwarciu Teatr podjął regularną pracę, dając liczne przedstawienia dla żołnierzy i szerszej publiczności.

Dla podkreślenia ambicyj artystycznych zespołu amatorskiego i poziomu teatru zaznaczyć należy, że do repertuaru teatru, oprócz lekkich popularnych fars i komedyj z życia wojskowego, weszły następujące sztuki:    „Burmistrz Stylmondu” — Metterlinka, „Ponad śnieg” — St. Że

romskiego, „Szaleńcy” — Bakala, „Betleem Polskie” — L. Rydla, „Gwałtu co się dzieje”, oraz „Consilium Facultatis” — Al. Fredry i inne.

Wystawiono również parę operetek, cieszących się dużem powodzeniem — z jedną z nich Teatr Żołnierski wystąpił gościnnie we Włocławku.

Rada Nadzorcza teatru rozumiejąc, że sam teatr nie zdoła zaspokoić potrzeb kulturalnych garnizonu, postanowiła rozwinąć energiczną propagandę na rzecz budowy Domu Żołnierza i zapoczątkować fundusz na ten cel. Ponieważ teatr dawał deficyt, uruchomiono w dniu 17 października 1928 r. stałe kino po zakupieniu nowego aparatu projekcyjnego.

Dzięki zapobiegliwej gospodarce ówczesnego kierownika Teatru Żołnierskiego, kpt. Janusza Rowińskiego, który prowadził Teatr od 15 kwietnia 1928 r., kinoteatr przynosił poważne dochody, które umożliwiły nie-tylko utrzymanie pracy na scenie i poczynienie znacznych inwestycyj, lecz pozwoliły na stworzenie w krótkim stosunkowo czasie dosyć dużego funduszu na budowę Domu Żołnierza. Bilans Teatru Żołnierskiego na dzień 30. czerwca 1929 r. wykazywał po stronie dochodów: z przedstawień teatralnych zł. 10.074 gr. 48, z przedstawień kinowych zł. 20.164 gr. 36. Razem dochód zł. 30.238 gr 84. Po stronie rozchodów figurowały wydatki na utrzymanie teatru: zł. 10.752 gr. 10, rozchody na utrzymanie kina: zł. 14.372 gr. 05. Razem wydatki wyniosły zł. 25.124 gr. 15.

Pozostawało gotówką w kasie zł. 5.114 gr. 69.

Poza tern zebrano różny materjał budowlany, m. in. 65.000 szt. cegły.

W sezonie 1929/30 przedstawienia teatralne były zawieszone, funkcjonowało jedynie kino, przynoszące nadal dochody, powiększające nieustannie fundusz budowy Domu Żołnierza.

-o-

Wreszcie w roku 1930 rozpoczął się trzeci i ostatni rozdział historji Domu Żołnierza. Dowódca Okręgu Korpusu Nr. VIII. gen. Stefan Pasławski, uważając sprawę budowy Domu Żołnierza w Toruniu za całkowicie dojrzałą, oddał komendantowi garnizonu do dyspozycji budynek Teatru Żołnierskiego, nagromadzone fundusże, materjał budowlany oraz inwentarz Teatru i zalecił powołanie Komitetu, złożonego z przedstawicieli władz wojskowych i cywilnych, delegatów oddziałów wojskowych i organizacyj społecznych; Komitet miał zająć się realizacją budowy Domu Żołnierza i gromadzeniem na ten cel środków.

W dniu 31 maja 1930 r. odbyło się pod przewodnictwem gen. Maxy-mowicza - Raczyńskiego zebranie, organizacyjne Komitetu Budowy Domu Żołnierza. Zebrani przedstawiciele formacyj wojskowych, władz cywilnych i organizacyj społecznych jednomyślnie potwierdzili palącą konieczność .takiej instytucji w Toruniu i wybrali Komitety Honorowy i Wykonawczy,

9