30248 skanuj0083 (26)

166 Edukacja alternatywna

Literatura

1.    Cackowska M., Integralny system nauczania początkowego. Kielce 1993.

2.    Depta H., Spojrzenie na pedagogikę waldorfską. „Dziecko i Edukacja" 1993, nr 1.

3.    Doktór T., Szkoły wyobraźni. Zeszyty Problemowo-Metodyczne MOI' PTP. Warszawa 1987, nr 4.

4.    Edukacja alternatirwna. Dylematy teorii i praktyki. Red. B. Śliwerski Kraków 1992.

5.    Frankiewicz W., Technika swobodnych tekstów jako metoda kształceniu myślenia twórczego. Warszawa 1983.

6.    Guz S., System pedagogiczny M. Montessori w teorii i praktyce (w:) Współczesne przemiany w edukacji wczesnoszkolnej. Red. M. Jakowicka. Zielona Góra 1955.

7.    Lindenberg Ch., Szkoła bez lęku. Warszawa 1992.

8.    Latacz E., Zycie i działalność pedagogiczna M. Montessori (cz. 10). Acta.

9.    Montessori M., Uber die Bildung des Menschen, Grundlagen meiner Padagogik. Freiburg 1987.

10.    Prace napisane pod redakcją R. Łukaszewicza: WSP. Rozwój szkoły — rozwój człowieka. Wrocław 1981; Dialektyczna koncepcja kształcenia. Wrocław 1983; WSP. W poszukiwaniu perspektywy poznawczej dla teorii kształcenia. Wrocław 1985; Edukacja dialektyczna i szkoła przyszłości. Wrocław-Warszawa-Kraków 1991.

11.    Puślecki W., Kształcenie wyzwalające, op. cit., idem: Kształcenie wyzwalające. „Głos Nauczycielski" 1995, nr 39.

12.    Semenowicz H., Nowoczesna Szkoła Francuska Technik Freineta. Warszawa 1966; Freinet w Polsce. Warszawa 1980; Poetycka twórczość dziecka. Warszawa 1973.

10. Edukacja wspierająca uczniów w wieku wczesnoszkolnym

10.1. Rozwój i uczenie się dzieci w wieku wczesnoszkolnym

Uczący dziecko musi znać jego rozwój, aby mógł nim prawidłowo kierować. Dzieci w wieku wczesnoszkolnym, podobnie jak dzieci młodsze, uczą się przez manipulowanie, badanie i działanie; skupiają swoją uwagę głównie na tym, co je zaciekawia i zainteresuje. Zdobywają doświadczenia głównie poprzez własną działalność i kontakty z innymi ludźmi. Gotowość do nauki i zdolność uczenia się są bardzo zróżnicowane. W tym okresie dziecko porusza się na terenie konkretu, obserwacji i eksperymentowania. System klasowo-lekcyjny nie jest najdogodniejszym rozwiązaniem organizacyjnym.

Dziecko poznaje otaczający świat w całości. Dlatego też nauczanie winno być nastawione na pobudzanie, aktywizowanie i rozwijanie działalności poznawczej uczniów, rozwijanie ich twórczych postaw i skłanianie do podejmowania różnorodnych działań kreatywnych, zaznajamianie z pożądanym społecznie systemem wartości i kształtowanie przekonań o konieczności przestrzegania ich we własnym postępowaniu.

/ Poprzez bogate szkolne i pozaszkolne środowisko, otwarty styl stosunków dorosły—uczeń wyzwalamy aktywność twórczą dzieci. Treści powinny być grupowane wokół różnych tematów dotyczących bliższej i dalszej rzeczywistości przyrodniczej, społecznej, jak też problemów wysuwanych przez same dzieci.