ZASADY SYSTEMATYKI
Systematyka roślin jest nauką, której głównym celem jest opisanie, skatalogowanie i sklasyfikowanie wszystkich roślin żyjących w przeszłości i obecnie (czyli jakieś 400 000 gatunków) na Ziemi. Czynnościom tym towarzyszy nadawanie jednolitych nazw naukowych o charakterze międzynarodowym, dzięki czemu stwarza język, który umożliwia porozumienie się botaników całego świata.
Podstawową jednostką systematyki jest gatunek. Gatunek to grupa osobników różniących się właściwą im charakterystyczną kombinacją cech (właściwości) od wszystkich innych organizmów, zasiedlających określony obszar (geograficzny i ekologiczny), nie mogących (przynajmniej w naturze) krzyżować się z osobnikami innych gatunków.
Gatunki o podobnych cechach łączą się w grupy, tworząc jednostki wyższego rzędu tzw. taksony, zwane rodzajami (genus). Rodzaje grupują się w zupełnie podobny sposób w rodziny {familia), te w rzędy (ordo) itd.
Taksony sklasyfikowane przez Międzynarodowy Kodeks Nomenklatury Botanicznej: Królestwo (.Regnum)
Gromada (Dhisio)
Klasa (Classis)
Rząd (Ordo)
Rodzina (Familia)
Rodzaj (Genus)
Gatunek (Species)
Dodatkowe rangi mogą być tworzone w razie potrzeby w pierwszym rzędzie przez dodanie do nazwy rangi głównej przedrostka pod- (sub-), a więc podgatunek (subspecies), lub nad-(super-), np. nadrząd (superordo).
Naukowe nazwy- roślin są nazwami łacińskimi. Jeśli nawet utworzone zostały od słów niełacińskich (np. od nazwy miast czy nazwisk badaczy), muszą być opatrzone końcówką łacińską. Nazwa łacińska każdej rośliny składa się zawsze z dwóch wyrazów. Pierwszym z nich jest nazwa rodzaju, drugim nazwa gatunkowa, np. Helianthus anmtus, Zantedeschia aethiopica, tak więc nazwa gatunku składa się zawsze z dwóch wyrazów (nazwy rodzajowej - rzeczownika) i nazwy gatunkowej (przymiotnika). Nazwy łacińskie zawsze piszemy kursywą.
Do nazwy gatunkowej dodaje się ponadto skrót nazwiska badacza, który pierwszy opisał i nazwał daną roślinę. W przypadku wymienionego słonecznika zwyczajnego: Helianthus
l
K