29139 Obraz23

uderzenia będzie znajdować się prawdopodobnie między Warszawą a Karpatami, a celem operacji będzie zdobycie Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego (1 Front Ukraiński) oraz zajęcie Warszawy i uderzenie w kierunku Warty (1 Front Białoruski). W początkowej fazie tej operacji liczono się też z próbą okrążenia niemieckiej 4 APanc przez wewnętrzne skrzydła 1 Frontu Ukraińskiego i 1 Frontu Białoruskiego.

Warszawa — według relacjonowanej oceny OKH — stanowiła oddzielny problem. Uważano, że w obecnej sytuacji, gdy możliwe jest tylko czołowe uderzenie na to miasto z południowego wschodu, wojska radzieckie nie podejmą takich kroków, gdyż „nie odpowiada to dotychczasowemu sposobowi ich działań”. Sądzono, że najprawdopodobniej będą dążyły do dwustronnego oskrzydlenia Warszawy, przy czym północne zgrupowanie podejmie natarcie w celu przekroczenia Bugo-Narwi na północny wschód i północ od Warszawy, a drugie zgrupowanie zostanie wprowadzone na południe od stolicy, aby uderzyć na północ przez Pilicę z przyczółka magnuszewskiego lub z nowo uzyskanego przyczółka na Wiśle w rejonie Góry Kalwarii.

Należy przyznać, że Oddział Wojska Obce „Wschód” OKH ze znaczną dokładnością określił najbliższe radzieckie zamiary w obszarze Warszawy. Nie było to zbyt trudne, gdyż przyjęty i już w tym czasie realizowany przez stronę radziecką plan operacji warszawskiej był optymalnym operacyjnym rozwiązaniem w powstałej na tym kierunku sytuacji.

Jednakże w globalnej ocenie radzieckich planów OKH bardzo się pomyliło. Stwierdzało bowiem, że główne uderzenie radzieckie przeciwnika będzie realizowane bez zmian na centralnym kierunku strategicznym, w związku z tym było zupełnie spokojne o kierunek bałkański. W omawianej ocenie znalazły się następujące uwagi na ten temat:

„Rozwój sytuacji przeciwnika przed Grupą Armii «Południowa Ukraina» od początku letniej ofensywy charakteryzował się odchodzeniem dużych jego sił na front przeciwko Grupom Armii «Północna Ukraina» i «Środek» (dotąd łącznie odeszły 2-3 armie pancerne, 8-10 szybkich korpusów, 3 armie ogólnowojskowe, 28 dywizji piechoty). Prawdopodobnie tego rodzaju przegrupowania trwają nadal, co nie zostało z całą pewnością ustalone, wynika jednak z ogólnego rozwoju sytuacji między Karpatami a Bałtykiem, gdzie jest duże zapotrzebowanie na nowe siły. Z tych względów operacja przeciwko Grupie Armii «Połud-niowa Ukraina», operacja o dużym rozmachu i dalekosiężnych celach — tak jak poprzednio — jest nieprawdopodobna”⁴⁰.

Warto zwrócić uwagę, że o nieprawdopodobieństwie radzieckiej ofensywy na Bałkanach mówiono zaledwie na 5 dni przed wszczęciem tam przez Armię Czerwoną operacji zaczepnej. Zamiar przeprowadzenia tych działań powzięto

⁴⁰ Zc składu 2 i 3 Frontu Ukraińskiego działających na południowo-zachodnim kierunku strategicznym Kwatera Główna Armii Czerwonej zabrała do realizacji letniej kampanii następujące sjły: do I Frontu Białoruskiego skierowano 2 APanc. 8 AGw i niektóre jednostki specjalne; do 3 Frontu Białoruskiego — 5 APancGw; do I Frontu Ukraińskgo — 5 AGw.

88