52
Wykonując obliczenia automatyczne, w wyniku których uzyskuje się wartości liczbowe pozycji (q>0; A^), wygodnie jest obliczyć składowe błędu współrzędnych:
2 m2 sin2 A2 + sin2 A |
* sin2 AA
m
m; cos2 Aj + mf cos2 A}
A1 sin2 AA
Najprostszym wskaźnikiem błędu pozycji jest radialny błąd średni pozycji [7|:
który przy założeniu mj = m2 - m wynosi:
Prawdopodobieństwo, że statek znajduje się w kole o promieniu M,
wynosi:
AA |
30 |
90 |
P |
60% |
63% |
Podwojona wartość M zapewnia prawdopodobieństwo 95%, natomiast elipsa standardowa - 39%.
Wielokrotności (podwielokrotności) półosi elipsy błędów pozwalają uzyskiwać inne wartości prawdopodobieństwa znajdowania się statku w polu powiększonych (zmniejszonych) elips błędu obliczonych według prawa (2.1). Gdy zastosujemy współczynniki (mnożniki) półosi c dla następujących wartości:
c |
0.5 |
1 |
2 |
13 |
23 |
33 |
PI%! ] |
11.8 |
39.3 |
03,2 |
67.5 |
95.6 |
99.8 |
wówczas P oznacza prawdopodobieństwa 3.2. Graficzna konstrukcja elipsy błędów
Wykreślanie elipsy z uwzględnieniem błędów przypadkowych wykonuje się jak na rysunku 3.1. Istnienie błędu systematycznego przedstawione jest inaczej. Na ogół ani znak. ani wartości tego błędu nie są znane. Niektórzy autorzy polecają następujące
wskazówki:
-jeżeli różnica azymutów dwóch ciał niebieskich (c.n.) AA > 90°. wówczas duża oś elipsy pokrywa się z dwusieczną różnicy azymutów.
- jeżeli różnica azymutów dwóch c.n. AA < 90°, wówczas duża oś elipsy jest prostopadła do średniego azymutu.Szkic elipsy błędu przedstawia rysunek 3.2. Wrysowana jest tu elipsa błędu przypadkowego alp. Przez pozycję poprowadzono równoległą do linii średniego azymutu. Na jednej z linii azymutu odłożono pasy szacunkowej wartości błędu systematycznego (ta). W punktach przecięcia się granic tych pasów z linią średniego azymutu wyprowadzonego od pozycji naszkicowano przeniesione równolegle elipsy błędu przypadkowego. Kontur elipsy błędu ogólnego przebiega przez wierzchołki równolcgłoboku błędów pozycji i naszkicowanych symetrycznie elips błędów przypadkowych. Błąd