E. Bn)k»cwiiv-Orubu>k'ik.i. Z. Mikulski Nydrok<tto o/tiUmi Wursznwu 20oJ ISBN 83-01 -M5T9 X. O by WN PWN 2005
Imy~ Notatnik '’ * 1025. O.S.T.R - SynTT1Hj? str268 - Paint " | ItelixiLibrary Reader ’ ff Hydrologia ogólna -
Rys. 218. Regiony klimatyczne oceanu światowego {wg Szymborskich. 1981); A. B. C. D. E. F, G. H - opis w tabeli 44
temperatura wody zaczyna gwałtownie spadać (jest to strefa termokliny) do głębokości 1000— 1200 m. Termoklina przypada zwykle w pobliżu izotermy 8-10°C i leży na głębokości 500-1000 m. Warstwa termokliny kończy się tam, gdzie temperatura wody spada poniżej 5°C. Poniżej 1500 m temperatura wody w oceanie jest prawie stała.
Wody oceaniczne w całej swej masie są chłodne (średnia temperatura +3,8°C). W oceanie ciepło gromadzi się w rejonach zwrotnikowych, a jest oddawane w szerokościach umiarkowanych i polarnych. Fakt ten wpływa na złagodzenie klimatu: w niskich szerokościach geograficznych z oceanu na ląd jest przenoszone chłodniejsze powietrze, a w wysokich nad kontynenty docierają cieplejsze masy powietrza. Jednocześnie prądy oceaniczne przenoszą ciepło pochłaniane w rejonach zwrotnikowych oceanu w kierunku wysokich szerokości geograficznych, łagodząc klimat stref umiarkowanych i polarnych. Ocean jest głównym akumulatorem ciepła słonecznego; magazynuje ok. 76 • 10” kcal. co oznacza, żc 10 cm warstwa wód oceanicznych zawiera 4 razy więcej ciepła niż cała atmosfera (Stiepanow, 1987).
Około 6% powierzchni oceanu światowego pokrywają lody. Rejonami ich występowania są: Ocean Arktyczny. wody wokół Antarktydy, a także sezonowo morza i zatoki w umiarkowanych szerokościach geograficznych. Jest to przeważnie lód morski, powstający w morzach polarnych oraz w wyższych i średnich szerokościach geograficznych
S> Hydrologia ogólna - Elżbieta Bajkiewicz-Grabowska, Zdzisław Mikulski - iLibrary Reader
269