32465 Zaprawa więzienna (13)

Od ucznia do nauczyciela

Można lx*/|)i«-c znie slwicrdzii , że w ciągu wszystkich lal odsiadki miałem okazję widzieć dosłow nie (ysiącc więźniów, którzy trenowali w dołku do ćwiczęó / * i- /arkami na plaeu (jeśli był laki w więzieniu) albo bez żadnego sprzętu w celi. Rozmawiałem z wielką liczbą prawdziwych weteranów — nieraz elitarnych za-utxinik(m — dla których trening był religią, sposobem na życic. Przez tc wszystkie lata |N>/nałeni ogrom szczegółowych wskazówek i zaawansowanych ćwiczeń, które powoli włączałem do własnego systemu. Można bez przesady powiedzieć, że dzięki więzieniu uzyskałem takie wykształcenie treningowe jak mało kto. Niemniej życie w wiezieniu nie jest kolorowe ani bezpieczne. Nie dawałem sobie ani jednego dnia odpoczynku; zawsze przekładałem zdobywaną wiedzę w ból i wylany |>ot, rkspriynicnlu jąc na sobie. W reztdtacie wszyscy wiedzieli, że jestem w doskonałej formie i mam hopla na punkcie ćwiczeń. Każdy incydent, w który byłem zamieszany, koiu ył się bardzo szybko, bo byłem tak eksplozyw-ny. w tak świetnej kondycji.

/.czasem wszystko looi ih /ylo mnie pewnym nimbem, który sprawiał, że cieszyłem się znac znie większym szacunkiem, niż byłoby to bez treningu, /a tryb swojego życia i osiągnięcia zdobyłem nawet pewien podziw ze strony strażników. W latach 90. przebywałem w Nakładzie Karnym Marioli, który był całkowicie zamknięty po zabójstwie dwu strażników (przez „całkowicie zamknięty” mam na myśli, że wszyscy osadzeni po/osi aw aI i w pojedy nczy c li celach przez dwadzieścia trzy godziny na dobę każdego dnia). Iły zdławić w zarodku wszelkie potencjalne kłopoty, strażnicy co czterdzieści minut robili obchód. Krążył wtedy |h> więzieniu żart, że gdy strażnicy zobaczą, że robię pompki, i przyjdą za czterdzieści minut, nadal będę robił tę samą serię.

W ostatnich latach w pudle ta reputacja sportowca powodowała, że codziennie dostawałem kolejne prośby o trenowanie kogoś, zwłaszcza nowych. Wszyscy oni słyszeli, że potrafię szybko i niedrogo zrobić z każdego twardziela. (.!licie li poznać tajniki zapomnianej (zapomnianej po drugiej stronie kratek!) sztuki bu-d*mania potężnych mięśni i wytrzymałości w połączeniu z realną, nagą, zwierzęcą siłą — a wszystko bez sprzętu, bo większość z tych gości stała zbyt nisko w więziennej hierarchii, by dopchać się do ciężarków* na placu.

W trakcie odsiadki trenowałem setki skazanych. Dało mi to wielkie doświadczenie, którego nie mógłbym zdobyć, ćwicząc tylko sam. Pozwalało mi lo obserwować zastosowanie- moich technik u ludzi o rozmaitej budowie eiala i przemianie materii. Wiele nauczyłem się o mentalnych aspektach treningu, o motywacji oraz indywidualnym nastawieniu, które odróżnia jednego ucznia od inneg<». t )|>-

21