32793 Top 14 BMP

158 SZYMON SZYMONOWIC

Nie pytaj podwieczorku, nie pytaj śniadania.

Starosto, nie będziesz ty słoneczkiem na niebie!

⁶⁰ Ni panienka, ni wdowa nie pójdzie za ciebie! Wszędzie cię, bo nas bijasz, wszędzie osławiemy, Babę, boś tego' godzien, babę-ć narajemy,

Babę o czterech zębach. Miło będzie na cię Patrzyć, gdy przy niej siędziesz jako¹ w majestacie, ⁶⁵ A ona cię nadobnie będzie całowała,

Jakoby cię też żaba chropawa lizała.

O 1 u c h n a

Szczęście twoje, że odszedł starosta na stronę, Wzięłabyś była pewnie na boty czerwone 1

Abo na grzbiet upstrzony za to ⁷⁰ Słyszysz, jakie Maruszce tam daje śniadanie? A słaba jest nieboga: dziś trzeci dzień wstała Z choroby, a przedsię ją na żniwo wygnała Niebaczna gospodyni. Tak ci służba umie, Rzadko czeladnikowi kto dziś wyrozumie.

⁷⁵ Patrz, jako ją katuje. Za głowę się jęła

Nieboga. Przez łeb ją ciął, krwią się oblinęła.

w. 58 — tj.: nie pytaj o podwieczorek, nie pytaj o śniadanie, w. 61 osławić — obmówić.

w. 62 babę-ć narajemy — staruchę ci naraimy, namówimy, w. 64 jako w majestacie — jakby na tronie, w. 65 nadobnie — pięknie, wdzięcznie.

w. 68 Por. zwrot przysłowiowy: „Dać babie na boty czerwone” (Ad. 8), ironicznie: dać nagrodę, w. 69 grzbiet upstrzony — od pstrego kaftana (por. zwrot przysłowiowy: „Masz, babo, kaftan”, Krzyżanowski I 42) lub od śladów po uderzeniach (ironiczna dwuznaczność), w. 73 niebaczny — niedbały, nie uważający, w. 74 czeladnik — tu: jeden z czeladzi dworskiej, w. 75 jąć się — chwycić się. w. 76 oblinąć się — oblać się; S3: tep.

SIELANKI

⁸⁰ I my mu dajmy pokój, choć żartuje z nami.

Podobno mu coś rzekła; każdemu Domówi. Tak to bywa, gdy kto sił Dobrze mieć, j ako mówią, język^ga

Żart pański stoi za gniew i w gniew się obraca, Ty go słówkiem, a on cię korbaczem namaca.

Pietrucha

Dobrze radzisz. Mnie się on, widzę, nie przeciwi, Ale lepszy z nim pokój. Co się często krzywi,

⁸⁵ Złomie się może, przyjdzie jedna zła godzina,

A częstokroć przyczyną byw? ry on barzo człowiek, by

Domowa swacha; ta go wła; I rządzi nim, jakoi chce, a or

aos wodzić. Pod czas mu kogo ona chrap ma, moż< dziewać się,, że go co po Więc mu nie wierzy, to już ;

I przemówić dot niego nie wolno nikomu.. ^{2 1}

18

1

gniew; aluzja do przysłowia: „Z wielkimi panami niedobrze żartować” (Ad. 378). w. 82 korbacz — bicz. w. 85 złomie się — złamać się.

w. 88 domowa swacha — zrzędna baba w domu, gospodyni, w. 90 za nos wodzić — zwrot przysłowiowy (Knapski ' 1299, Ad. 344); pod czas — czasem.

w. 91 mieć chrap na kogo — mieć pretensję, złość do kogoś, w. 92 Si: potka; S2 i Ss: podka. w. 93 fasoł — kłótnia, dąsy.

Bibl. Nar. Ser. I, Nr 182 (Sz. Szymonowie: Sielanki)

2

, W. 79 Por. przysłowie: „Miej język za zęboma” lub „Miej język za zęby” (Rysiński centur. 8, Ad. 191). w. 81 żart pański stoi za gniew — pański żart znaczy tyle co