Pozycja stojąca człowieka, pozycja siedząca, poruszanie się
z podłożem, w czasie tzw. okresu styku pięty, kończyna zaczyna prostować się w kolanie i znowu będzie działać jako sztywne szczudło.
W stawie skokowo-goleniowym stopy przejmującej obciążenie następuje zgięcie podeszwo-we, co jest przyczyną tzw. propulsji ciała, czyli wypchnięcia ciała do przodu. Następnie, w czasie trwania fazy wykroku, ustawienie stopy zmienia się na początku trwania tej fazy na zgięcie grzbietowe. Jest to istotne dla ułatwienia stopie dobrego kontaktu z podłożem (ryc. 9.2). Niewielkiego stopnia zgięcie grzbietowe stopy pojawia się tuż przed lub w momencie styku pięty z podłożem. Znacznego stopnia zgięcie grzbietowe występuje w stawie skokowo-goleniowym w fazie podporu jednokończynowego na stopie obciążanej, jest to zgięcie bierne, wymuszone przez wysunięcie się ciała ku przodowi nad stopą ustaloną (ryc. 9.2a, b).
Podczas trwania fazy podporu dwukończy-nowego stopa zakroczna wykonuje czynne zgięcie podeszwowe, w celu wypchnięcia ciała ku przodowi.
W stawach śródstopno-paliczkowych pojawia się bierne zgięcie grzbietowe, które wywołane jest przez czynne zgięcie podeszwowe stopy w stawie skokowo-goleniowym. Na końcu następuje czynne zgięcie podeszwowe palców stopy, szczególnie palucha, i kończy się ruch do przodu w tym cyklu dla danej kończyny. W stawie skokowym dolnym (skokowo-piętowo-łód-kowym — przyp. tłum.) oraz w stawie poprzecznym stępu podczas fazy podporu ruch jest minimalny. Gdy jednak w czasie trwania tej fazy pojawia się taki moment, że do podłoża dotykają głowy kości śródstopia, występuje wówczas oderwanie od podłoża tyłostopia wraz z piętą, co wiąże się z ruchem w stawie poprzecznym stępu.
U kobiet wymiar poprzeczny miednicy w stosunku do długości kroku jest większy niż u mężczyzn. Z tego zatem powodu obracanie miednicy w czasie chodu wokół osi pionowej występuje u płci żeńskiej w większym stopniu niż u płci męskiej; w niektórych kulturach zjawisko to bywa podkreślane jako cecha atrakcyjności seksualnej kobiety.
Faktem jest, że każda osoba posiada swój własny, typowy dla siebie rodzaj chodu, może on odzwierciedlać na przykład jej nastrój. Odmienności dostrzegane pomiędzy chodem różnych osób mogą okazać się niezmiernie trudne dó ich analizowania pod względem anatomicznym. Często jednak, słysząc kroki człowieka możemy odgadnąć, kto idzie, zanim ujrzymy nadchodzącą osobę.