Metale wykazują .rośną aktywność podczas reakcji z kwasami w roztworach wodnych- Na podstawie doświadczeń chemicznych ustalono szereg aktywności metali, zwany również szeregiem elektrochemicznym. W szeregu tym znalazł się także niemetal - wodór, w stosunku do którego ustalono aktywność innych metali, mierząc potencjały poszczególnych metali względem potencjału elektrody wodorowej, której potencjał przyjęto jako równo 0.
(-) K. Na. Mg. Al, Zn. Fe. Ni, Sn, Pb, H, Bi, Cu, Hg, Ag, Pt, Au (+)
Powyższy szereg ustalono według malejącej aktywności, a więc każdy metal leżący bliżej początku jest aktywniejszy od metali znajdujących się po prawej stronie.
Przykłady reakcji wypierania wodoru ilustrują równania:
Zn+2HCL-»ZnCl2 + H2
Fe +H2SO4 FeS04+ H2
Reakcje wypierania wodory z kwasów można przedstawić jonowo:
Zn + 2H j>Zq2++ H2
Fe + H2SO4 ■) FeS04 + H2
Elektrony przemieszczają się od atomów metalu do jonów wodorowych i w efekcie Dostai kationy metalu oraz wodór Metale leżące ™ ^ '" elekcle P0^
elektrochemir7nvm , z^ce P° PravN ej strome wodoru w szereg
S TiTJ T!,erają 0ra z hvasów- pmtlad reakcja Cu - HC1 ni, ,1 ° d0datmm, P°tenc-'ale nonnalnym. Miedź i srebro mogą natomias
oa7owv wnrf ■ enowymi utleniającymi, ale jako produkt nie wydziela sie wówczas
gazowy wodor, na przykład: * *
Przykładem reakcji, w które; wodór wypiera mniej od siebie aktywny metal, może być: H2 + 2AgNC>3 -> 2Ag- 2HN03
Wszystkie metale lezące w szeregu aktywności przed wodorem wypierają 2 ku.bCM. Litowce i berylowce, stojące na początku szeregu elektrochemicznego. »ypicra« t wodór z łatwością nawet z wody. tworząc przy tym odpowiednie wodorotlenki, a 1 kra/m rea^ bardzo gwałtownie. Jony tych metali są trwale i trudno ulegają atomów. Następujące po nich metale i tadro
ostatnie w szeregu nie reagują an. z tlenem, ani z *edą. <« '•> •«