38908 SA400047

WOJSKO POLSKIE W OKRESIE MONARCHII STANOWEJ

WOJSKO POLSKIE W OKRESIE MONARCHII STANOWEJ

Szyk kolumnowy

SZYKI KOLUMNOWE
	mmmmm
iiiiiiiiii	B00000000B
iiiiiiiiif	B00000000E
0000000000	B00000000B
0000000000	B00000000B
0000000000	B00000000B
0000000000	B00000000B
0000000000	B00000000B
00§0000000	B00000000B
0000000000	B00000000B
EJ — Kopijnik	C3 — Strzelec

ściągnięte pod Kalisz, gdzie dowództwo nad nimi objął Władysław Łokietek. Zmusiło to Krzyżaków do zaniechania oblężenia miasta i rozpoczęcia marszu na północ, w kierunku Torunia. Wojska polskie postępowały za nieprzyjacielem w niewielkiej odległości, nie dopuszczając do wysłania przez niego oddziałów dla pustoszenia okolicy i zdobywania zaopatrzenia oraz zmuszając go do utrzymywania ciągłego pogotowia bojowego.

23 września wojska krzyżackie wyruszyły spod Kalisza i idąc zwartą grupą dotarły w nocy z 23 na 24 do Konina, gdzie zostały zaatakowane przez postępujące za nimi oddziały polskie. Po krótkiej utarczce Łokietek wycofał jednak swe siły z walki, czekając na odpowiedniejszą chwilę. Począwszy od Konina bezpośrednio za armią krzyżacką posuwał się polski oddział rozpoznawczy dowodzony przez Wincentego z Szamotuł, natomiast główne siły polskie postępowały w większej odległości od nieprzyjaciela. W ten sposób Krzyżacy dotarli 26 września do Radziejowa na

Kujawach. Dotychczasowe wyniki zakrojonej na szeroką skalę wyprawy były bardzo nikłe. Wobec niezjawienia się wojsk Jana Luksemburskiego cała akcja krzyżacka ograniczyła się do zdobycia i spalenia kilku miast i kilkudziesięciu wsi. O rozbiciu armii polskiej, która dokonała bardzo szybkiej mobilizacji i stawiła najeźdźcom skuteczny opór, nie mogło być mowy. Zdając sobie z tego sprawę, Krzyżacy po dojściu do Radziejowa postanowili wykorzystać jeszcze ostatnią szansę, jaka się im nadarzała, a mianowicie w powrotnym marszu dokonać próby opanowania stolicy Kujaw -3 Brześcia. Wydawało się to realne, gdyż grody kujawskie, ominięte przez Krzyżaków podczas ich marszu pod Kalisz, wysłały zapewne większe siły na miejsce koncentracji polskiej pod Łęczycę i teraz miały jedynie bardzo nieliczne załogi.

Próba zdobycia Brześcia mogła być unicestwiona przez postępujące za Krzyżakami wojska polskie. Ażeby się przed tą ewentualnością zabezpieczyć, Krzyżacy podzielili swe siły na trzy części, które miały maszerować na Brześć w stosunkowo niewielkiej odległości od siebie. Zadaniem pierwszej grupy było opanowanie z marszu Brześcia, a pozostałe miały związać walką idące miastu na pomoc wojska polskie. Pierwsza grupa wyszła z Radziejowa o świcie 27 września 1331 r., następne podążyły za nią w odstępach kilkukilometrowych.

Bitwa pod Płowcami 27 września 1331 r.

Polski oddział rozpoznawczy zauważył rozdzielenie się sił krzyżackich oraz kierunek ich marszu, o czym natychmiast zawiadomił dowództwo. Łokietek postanowił zaatakować ostatnią grupę wojsk krzyżackich, która wiozła łupy

43