kowania nie muszą z sobą konkurować, jeśli ich zakresy zostaną precyzyjnie rozgraniczone. Teoretycznie struktury macierzowe mają zalety zarówno struktur zdecentralizowanych jak też struktur scentralizowanych80.
80) Por. Szymański J.M., Struktura macierzowa. Przełom w myśleniu i działaniu organizacyjnym, „OMT” 1978, nr 6. s. 11-14.
Rozdział drugi
I. Zagadnienia ogólne
i
1. Zarysowanie problemów
Problem terytorialnej organizacji państwa wynika z faktu, iż państwo nie jest administrowane z jednego miejsca tylko jest to działalność przestrzennie rozproszona (zdecentralizowana). Dlatego powołuje się do życia jednostki podziału terytorialnego, które obejmują część terytorium państwa. Pojawia się tu kilka istotnych problemów1. Pierwszym z nich jest ogólny kształt struktury terytorialnej państwa, a w szczególności z ilu szczebli ma się ta struktura składać. Drugim problemem jest wielkość jednostek podziału terytorialnego i w jakim trybie mają one być tworzone. Trzecim zaś, gdzie zlokalizować władze lokalne, a czwartym celowość tworzenia specjalnych struktur terytorialnych. Należy również rozważyć merytoryczne kryteria powoływania jednostek podziału terytorialnego oraz problematykę reform terytorialnych.
2. Zmiany granic jednostek podziału terytorialnego
Jest to niezwykle drażliwy problem, który ulega zaostrzeniu przez fakt, że opór przeciwko takim zmianom wypływa ze struktur aparatu administracyjnego. Urzędnicy lub też radni są bowiem często zagrożeni utratą swojego stanowiska lub mandatu.
Każda zmiana granic - podobnie jak w ogóle każda zmiana organizacyjna - powoduje konflikty, które w części wynikają z tego, iż początkowo nie są znane role w nowej organizacji, a po części z naturalnego psychicznego oporu przed zmianami.
Administracja staje ciągle przed problemem dostosowania swej struktury przestrzennej do zmieniających się zadań powodowanych czynnikami demograficznymi, społecznymi oraz politycznymi. Problem ten staje się szczególnie palący jeśli szybkim zmianom ulegają czynniki społeczne.
41
W literaturze problem ten określono jako .geografię administracyjną” której przedmiotem zainteresowania jest optymalna wielkość terytorialnych jednostek administracyjnych, por. Wimmer N., Dynamische Yerwaltungslehre, Wien-New York2004, s. 204 i nast