39473 skan2 (7)

16 zmniejszenie redukcyjności spieku, tj. zdolności do szybkiego oddawania tlenu (co jśst niekorzystna w wielkim piecu). Głównie w samym procesie spiekania o wytrzymałości spieku będzie decydował taki sposób prowadzenia procesu, w którym zostaną stworzone warunki powstawania i krystalizacji składników mineralnych zwiększających tę wytrzymałość. Składnikami wpływającymi w większym stopniu na dobrą wytrzymałość spieków są magnetyt, oliwiny i ferryty, niekorzystnie wpływa szkliwo. Na rysunku 3 i 4 przedstawiono wpływ ilości dodawanego koksiku do mieszanki na zawartość PeO w spieku i co za tym idzie wpływ PeO na wytrzymałość, ścieralność i redukcyjność spieku (wg E. MazankaC 13).

a ę £

>5 S

6    7    3 H &    16 17 *3

*

1S

Rys. 3* Zależność wielkości dodatku koksiku w mieszance spiekalniczej, czasu spiekania, wytrzymałości, rozkruszności i redukcyjności od procentowej zawartości PeO (wg E. Mazanka i C. Bryka C 1 3)

Rys. 4. Wytrzymałość spieku wg próby bębnowej ISO w funkcji zawartości PeO wg C13

Metod pomiaru wytrzymałości i ścieralności spieku Jest bardzo wiele.

Są one mniej lub więcej przydatne w warunkach laboratoryjnych i przemysłowych. Do najważniejszych metod należą:

~ metoda sitowa (przemysłowa)* , '

-    metoda zrzutowa (przemysłowo-laboratoryjna),

-    metoda'bębnowa - wiele przepisów; najbardziej rozpowszechniana jest

metoda ISO,    ’.;.••• •    .. '

-    metoda redukcyjno-wytrzymałościowa Lindera^

Metoda sitowa - prowadzi Big analizę sitową spieku.

Miarą jakości jest ilość podziarna poniżej 5 om - co oznacza, że im ten wskaźnik jest wyższy tym spiek gorszy.

Metoda zrzutowa - zwykła: zaleca się zrzucanie spieku w ilości 10^20 kg z wysokości 2 m ńa płyty żeliwne, wskaźnikiem wytrzymałości jest ilość drobnego spieku poniżej 10 mm.

Metoda bębnowa ISO - prowadzi Bię ją w bębnie o średnicy 1 m i długości 0,5 m. Do bębna ładuje się 15 kg spieku o ziarnistości 10f40 mm. Bęben wykonuje 200 obrotów w czasie 8 minut czyli 25 obr/minutę. Po bębnowaniu przeprowadza się przesiewanie na sitach o oczkach 6,3 a następnie 0,5 mm. Procent mas ziarna powyżej 6,3 mm stanowi o wytrzymałości spieku. Im wskaźnik ten jest wyższy tym spiek jest bardziej wytrzymały. Procent wg masy ziarn spieku poniżej 0,5 mm stanowi o jego ścieralności. Im wskaźnik ten jest większy tym spiek jest gorszy. Dobry spiek posiada wytrzymałość ok. 65% a ścieralność poniżej 5%.

Metoda redukcyjno-wytrzymałościowa Lindera-- jest ona najbardziej skomplikowana ale najlepiej oddaje warunki redukcji i ścierania zachodzące w wielkim piecu. Schemat aparatury przedstawia rysunek 5*

Parametry i warunki tej metody są następujące:

-    masa próby 0,5 kg + 0,2 kg koksiku,

-    ziarnistość 20 ~ 40 mm,

-    retorta obrotowa pozioma o środnicy 130 mm i dł 200 mm obraca się wraz z próbą z szybkością 30 obr/min,

-    temperatura w retorcie podnoszona jest stopniowo, tj. od temperatury otoczenia do temperatury 970°K w ciągu 2 godzin, a w ciągu następnych 3 godzin temperatura podnoszona jest od 970 do 1270°K,

O

-    gaz przepuszczany przez retortę w ilości 15 dm /godz,

-    skład gazu w ciągu pierwszych dwóch godzin zawiera 30% CO, 10% COg,

0,5%    i 59,5% Kg. ^w trzeciej i czwartej godzinie gaz zawiera 31,5% CO,

5% COg, 0,5% lig i 63% Kg. W ostatniej piątej godzinie gaz zawiera 32,5% CO, 2% COg, 0,5% Hg i 65% Ng.