35042 P1190221 (2)

552 MIEJSCOWI I OBCY

środkowej Szwecji. Uznano, te grób, w którym broń ta wystąpiła, był najpewniej grobem wojownika skandynawskiego - członka drożyny książęcej. Niestety, opisywane przedmioty zaginęły podczas drogiej wojny Światowej, a do dnia dzaaejszrgo przetrwały jedynie szkicowe rysunki, fotografie i opisy tych znalezisk. tato dodać w tym miejscu, te niedaleko Łubowa położony jest gród na Ostrowie Lednickim, z którego pochodzi największa, jak dotąd, kolekcja mib-tarićrw skandynawskich (por. rozdz. 11). Nie można wykluczyć, te łubów siu nekropola obsługiwała zaplecze tego ośrodka, a także drużynników skandynawskich Strzegących rezydencji książęcą na wyspie (por. M Kara 1991).

Na militaria skandynawskie natrafiono również w roku 1930 w miejscówek i Skokówko (gm- Borek Wielkopolski) w czasie kopania piasku. Odsłonięto wówczas trzy groby, z których pochodzą min.-, topór żelazny o asymetrycznym nTm żelazny grot włóczni i obręcz wiadra, iffioiu te, datowane na koniec X — połowę XI w., uznano za wyposażenie (gobu wojownika skandynawskiego Wiosną 1957 r. w miejscowości Luboń pod Poznaniem (obecnie dzielnica Poznania Dębiec) natrafiono przy nfażji prac ziemnych na rzędowe rntriaatzysko akk k a we Zjdemyflhmrano tu dwadzieścia pięć pochówków, z czego Józefowi Kostrzew alaemu udało się przebadać zaledwie sześć. Nie natrafiono na pozostałości trumien, a groby miały orientację wschodnią i zachodnią. Tylko w jednym z nich było wyposażenie, w postaci nożyka w skórzaną pochewce obkej ornamentowaną blachą Uwagę badaczy przyciągnęła wszakże nieistniejąca już wówczas część cmentarza, całkowicie zniszczona w trakcie opisywanych prac ziemnych. Stąd pochodzi bogaty zestaw znalezisk, stanowiących pierwotnie wyposażenie zmarłych. Składały aę na rńe elementy oporządzenia jeździeckiego i uzfarcąeno. takie jak Topory żelazne inkrustowane srebrem i miedzią, grot włóczni I dwie    ostrogi Na podstawie cech formalnych znalezisk ich

chronologię określono na okres od połowy XI do połowy XII w. Zniszczony pochówek uznano za grób wojownika skandynawskiego na co wskazują jednoznacznie cechy uzbrojenia. Powstaje pytanie, czy w tym miejscu chowano drozynnaBów skandynawskich obsługujących poznańską rezydencję książęcą? Za przypuszczeniem tym zdają się pośrednio przemawiać kolejne odkrycia elementów uzbsnjrsiłs pochodzenia skandynawskiego (tuleja grotu włóczni, fragment żelaznego posrebrzanego strzemienia), znalezionych w pobliskiej osadzie, która fcmkr jonowała w tym samym czasie, co wspomniany cmentarz.

V miejscowości Sowinki (woj. wielkopolskie) natrafiono w trakcie badań AstheołogkznegD ^7llf^r’^a Polski na cmentarzysko rzędowe, datowane na przelani X i Xl-Xn w. Znajdowało ssę tam 150 grobów, w których ftłdentyfikcra -i no «"    358 zmarłych (A. KrzyszowJd 1995)- W 23 przypadkach zmaiii

pochowani byt w trumnach, w pozostałych — bezpośrednio w jamie grobowej W 82 grobach mń Ta śm wyposaźi ni Składały się na nie części stroju, ozdoby. pruilsuiir) rnrtrirnnrfli iitiTini nnT cłem—ty uzbrojenia Dwa groby.oznaczone nusaerami 108 [ 151. wyóżniały śę bogactwem darów i wielkością jam grobowych. 3§ prerwozym z nkh zidentyfikowano pozostałości drewnianej trum-

Of. Wewnątrz natrafiono min. na dwa noże w skórzanej pochewce, zakończacie ^fał^²⁰*'^^1B.^ll^'^,*.^*^Ł111 P**oowan>m zio:em. srebrny pierścień i dirhem aobdi Długi pochówek uznano za grób wojownika. Znaleziono w nim mis. grcr B^óczm. dwie onog trhw. wiaderko ozdobione bbchą ptaaoowana srebrem Z motywami roślinnymi oraz inne przedmioty Kia dalszych giubów wyraźniały znajdowane w nich srebrne monety njrwjrrfrir z czarów awróiik Na podstawie inwentarza wnirrwfc i demonów rytuahi pogizi bowego czaery groby uznano za skandynawskie, a większość pochówków ₂ i muarid-i wycałowano na czasy Bolesława Chrobrego; uznano też. Ze im>—fc«n podobna