42213 IMGC29 (2)

Cele edukacji 17

woju społeczno-emocjonalnego dzieci, stwarzanie dogodnych warunków do podejmowania różnorodnych działań kreatywnych itp.

Uwaga o dużym stopniu ogólności odnosi się także do drugiej grupy celów dotyczących poszczególnych przedmiotów.

W tym miejscu pojawia się problem konkretyzacji celów skierowanych na rozwój uczniów, określania sposobów ich realizacji, mierzenia oraz oceniania.

Cele zajęć sformułowane ogólnie, np.: zapoznanie uczniów..., kształtowanie pozytywnego stosunku..., budzenie zainteresowań... nie spełniają zakładanych funkcji w stopniu optymalnym. Nauczyciel nie wie, co uczeń ma rzeczywiście umieć po skończonych zajęciach. Trudno też na ich podstawie skonstruować precyzyjne narzędzia kontroli, czy orzekać, w jakim stopniu i zakresie dany cel został osiągnięty. Ponadto ogólnie sformułowane cele nie pobudzają też właściwej motywacji i chęd uczenia się uczniów.

K. Denek w swoich pracach afirmuje następującą triadę celów edukacyjnych:

—    cele ogólne,

.■'.'W., cele pośrednie,

—    cele szczegółowe¹.

Podział ten jest przejrzysty, logiczny i metodycznie zasadny. Zakłada bowiem, że z celu ogólnego wyprowadza się cele pośrednie, a z nich zaś cele szczegółowe.

1.2. Heterogenne i podmiotowe cele kształcenia

Sformułowanie „uczeń potrafi to a to" wyraża cel nauczyciela a nie cel ucznia. WŁ Puślecki podkreśla, że „rzecz w tym, by nauczyciel potrafił przekraczać funkcjonujące konwenqe w zakresie wyprowadzania i uzewnętrzniania celów kształcenia"².

1

   Denek K., Wartości i cele edukacji szkolnej. Poznań—Toruń 1994.

2

   Puślecki Wł„ Kształcenie wyzwalające..., op. cit., s. 94.